Τον Ιανουάριο, ένα bracelet του Τι Τζέη Κλουτιέ πωλήθηκε προς $4.006 στο Cake Poker – οι υπεύθυνοι του οποίου το επέστρεψαν στον ιδιοκτήτη του. Πρόσφατα ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2008 Πήτερ Ήστγκεητ έβγαλε προς δημοπρασία το bracelet του, δηλώνοντας ότι θα διαθέσει τα έσοδα από την πώλησή του στη UNICEF. Το bracelet πωλήθηκε στο ποσό των $147.500 .

Τέλος, σε εξέλιξη βρίσκεται ακόμα μια τέτοια δημοπρασία : αυτή για ένα bracelet του Πωλ “Eskimo’ Κλαρκ από το 1999. Η τιμή του φτάνει τα $3.850, σχεδόν 2 μέρες πριν την ολοκλήρωση της δημοπρασίας.

Οι προαναφερθείσες δημοπρασίες κάνουν αρκετούς να αναρωτιούνται αν τελικά «τα πάντα γίνονται για το braceles» όπως αναφέρεται συχνά-πυκνά κατά τη διάρκεια του World Series κάθε χρόνο. «Το ότι λέμε ότι τα πάντα γίνονται για το bracelet, δε σημαίνει ότι αναφερόμαστε στο ίδιο , το υλικό ‘bracelet’» είπε ο Μπάρυ Γκρηνστάην , προσθέτοντας :

«Τα πάντα γίνονται για τη νίκη. Παρολαυτά, προφανώς και ξέρω πόσα bracelets έχω κερδίσει. Και θυμάμαι πόσα και ποια cashes έχω στην καριέρα μου, τα οποία ξεπερνούν σε χρηματικό έπαθλο τα cashes που συνοδεύτηκαν από Bracelets. Επίσης, γνωρίζω περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιοι προχώρησαν σε deals, στο τέλος διαφόρων tournaments, προκειμένου να κερδίσουν επιπλέον χρήματα, αφήνοντας στον αντίπαλό τους το bracelet. Σε κάθε τέτοια περίπτωση , όμως, ο παίκτης που πήρε τα επιπλέον χρήματα το μετάνιωσε αργότερα».

Ο Αντόνιο Εσφαντιάρι, ο οποίος κέρδισε ένα WSOP Bracelet το 2004, συμφώνησε με τα λεγόμενα του Γκρηνστάην : «Το bracelet σημαίνει πολλά. Το δικό μου, το κρατάω φυλαγμένο στο χρηματοκιβώτιό μου και δε θα το πουλήσω ποτέ –αυτό είναι σίγουρο. Παρολαυτά, ο κάθε παίκτης έχει το δικό του ‘δέσιμο’ με τα bracelets του… Για κάποιους, είναι απλά ένα κόσμημα ενώ για κάποιους άλλους, ό,τι πιο σημαντικό έχουν!»

Ο Τσαντ Μπράουν, μέλος της Team Pokerstars Pro, με παραπάνω από 3 εκατομμύρια δολάρια, σε κέρδη, στην καριέρα του, πιστεύει πως κάθε ένας έχει τις δικές του προτεραιότητες όσον αφορά τη σημασία των bracelets. “H σημασία του bracelet είναι ξεχωριστή για τον καθένα, και προσωπικό του ζήτημα. Προσωπικά θα ένιωθα ότι δεν έχω καταφέρει τίποτα στην καριέρα μου, αν δεν είχα τουλάχιστο ένα bracelet. Παρολαυτά, ακόμα και αν είχα ένα Bracelet, το συναίσθημα δεν θα έφτανε αυτό του τίτλου του “Player of the Year” του Bluff Magazine, που κέρδισα το 2006. Για το υπόλοιπο της ζωής μου, μπορώ να περηφανεύομαι ότι το 2006 τα πήγα καλύτερα από κάθε άλλο παίκτη του πόκερ», είπε ο Μπράουν σχετικά.

Ο κάτοχος τίτλου του WSOP Circuit Ματ «All in At 420» Στάουτ είπε : «Δεν πιστεύω ότι κάποιοι παίκτες οι οποίοι, είτε επειδή φαλίρισαν είτε επειδή δε σέβονται το πιο πολύτιμο έπαθλο στο πόκερ, πουλάνε τα bracelets τους αντικατοπτρίζουν τη σημασία που έχουν αυτά στην ευρεία κοινότητα του πόκερ. Τα bracelets είναι εξαιρετικά πολύτιμα για τους περισσότερους παίκτες του πόκερ. Η κατάκτηση έστω και ενός αποτελεί στόχο ζωής για πολλούς παίκτες – όπως και δικός μου».

Σε παρόμοιο ύφος κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Τζο Σέμποκ : «Η όλη συζήτηση δεν είναι άνευ ουσίας… Ζούμε σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει το χρήμα. Έχουμε δει δακτυλίδια παγκόσμιων πρωταθλητών να πωλούνται κατά καιρούς. Γιατί όχι και bracelets;» . Ένας νικητής αρκετών WSOP Bracelets, ο οποίος επιθύμησε να διατηρήσει την ανωνυμία του , είπε πως ; «Αν κάποιοι πρώην πρωταθλητές δεσμευτούν με κάποιον τρόπο – και εγώ δεν είμαι ένας εξ αυτών – καταλαβαίνω πόσο μεγάλος γίνεται ο πειρασμός να πουλήσουν κάποιο bracelet.»

Ένας οργανισμός ο οποίος εκτιμά την αξία των τροπαίων του είναι ο «Academy of Motion Picture Arts and Sciences» (AMPAS) ο οποίος επιδίδει τα κορυφαία βραβεία στις ταινίες, τα λεγόμενα “Oscar” από το 1927. Το 1950, ο AMPAS εισήγαγε μία απαίτηση στους νικητές των Όσκαρ, σύμφωνα με την οποία αν θέλανε οι ίδιοι να πουλήσουν το αγαλματάκι – βραβείο τους θα έπρεπε να το προσφέρουν πρώτα πίσω στον οργανισμό έναντι $ 1 ! Αν ο παραλήπτης του βραβείου αρνηθεί αυτή τη ρήτρα, είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει το όσκαρ στον AMPAS. Θεωρητικά, αυτό θα απέτρεπε τους κατόχους των Oσκαρ να τα πουλήσουν στην αγορά.

Όταν τέθηκε το ερώτημα αν θα έπρεπε να γίνει κάτι ανάλογο και στα bracelets μεσω της Caesars Entertainment (πρώην Harrah’s), ιδιοκτήτριας της φίρμας του WSOP, ο Στάουτ απάντησε : «Υποθέτω ότι θα είχε νόημα για τη Harrah’s να έχει ένα πρόγραμμα/διαδικασία με το οποίο θα αγόραζε πίσω τα bracelets, για να αποφεύγονται τέτοια φαινόμενα». Ο Σέμποκ συμφώνησε : «Γιατί όχι, Φαίνεται κάτι το λογικό για να πραγματοποιηθεί : να προστατευθεί η φίρμα του WSOP και η σημασία του bracelet”.

O Eσφαντιάρι, όμως, πιστεύει ότι μια τέτοια ιδέα είναι παράλογη : «Αυτό είναι γελοίο! Αν κερδίσεις ένα bracelet, το κρατάς. Το τι θα το κάνεις εξαρτάται από σένα. Θες να το πουλήσεις, καν’ το. Είναι ιδιοκτησία σου».

Ο Νόλαν Ντάλα, διευθυντής Media του WSOP από το 2002, συμφώνησε με τον Εσφαντιάρι : «Οι παίκτες που κερδίζουν τα Bracelets είναι ελεύθεροι να τα κάνουν ό,τι θέλουν. Από τα σχεδόν 890 bracelets που έχουν κερδηθεί τα 41 χρόνια του WSOP, η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ανεκτίμητα κειμήλια για τους κατόχους τους.»

Η πώληση του bracelet του Ήστγκεητ υπέρ της UNICEF ήταν γενικά αποδεκτή : «Ο Πήτερ Ήστγκεητ προχώρησε σε μία ωραία φιλανθρωπική χειρονομία . Το Bracelet πουλήθηκε πολύ πιο ακριβά από ότι θα πωλούταν στην περίπτωση μη-φιλανθρωπικής δημοπρασίας”, είπε ο προαναφερθέν ανώνυμος παίκτης

Ο Στάουτ συμφώνησε… με καυστικό τρόπο : «Συγχαίρω τον Ήστγκεητ για την απόφασή του να δώσει όλα του τα κέρδη για φιλανθρωπικό σκοπό. Τουλάχιστο η απόφασή του να παρατήσει το πόκερ και να μη δείξει σεβασμό για το bracelet θα ωφελήσει όντως κάποιους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.»

Τελικά, μήπως ο θόρυβος γύρω από την πώληση των Bracelets γίνεται για το τίποτα; Ο Ντάλα είπε : « Ποιος είναι ο συνολικός αριθμός των Bracelets που έχουν πουληθεί; Τρία; Ίσως και περισσότερα; Πάντως, λιγότερα από το 1% των bracelets που έχουν κερδηθεί στην ιστορία του WSOP. Με άλλα λόγια, πάνω από το 99% των Bracelets βρίσκονται στην κατοχή των νικητών ή των οικογενειών τους. Η ερώτηση επομένως δε θα έπρεπε να είναι ‘Έχει νόημα η συζήτηση για τα bracelets;’ αλλά : ‘ Γιατί δεν πωλούνται περισσότερα bracelets;’ . Ο λόγος είναι προφανής : Γιατί είναι τόσο πολύτιμα έπαθλα για όσους παίζουν πόκερ».