Το ενδιαφέρον μου για το πόκερ , από τότε που το πρωτογνώρισα, δεν εξαντλήθηκε ποτέ πάνω στην πράσινη τσόχα. Έχω αφιερώσει πάρα πολλές ώρες παρακολουθώντας σχετικά videos – τουρνουά, cash games, αφιερώματα κλπ – ή διαβάζοντας βιβλία, στρατηγικής ή μη. Η αδυναμία μου ήταν , πάντοτε, οι βιογραφίες παικτών – θρύλων ή ιστορίες των ιδίων από τα παλιά χρόνια του παιχνιδιού. Τότε που, έχοντας ως αντιπάλους μερικούς από τους πιο διαβόητους κακοποιούς της εποχής, αναρωτιόσουν αν πραγματικά θα ήθελες να κερδίσεις ή όχι !

Ένα τέτοιο βιβλίο έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου – για την ακρίβεια, αν και το είχα προμηθευτεί πριν καιρό, πριν λίγες μέρες αξιώθηκα να το ξεκινήσω. Αναφέρομαι στη βιογραφία του Stu Ungar, γραμμένη από τους Nolan Dalla και Peter Alson, με τίτλο «One of a kind : the Rise and Fall of Stu Ungar”.

Ανάμεσα στις πολύ ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές ιστορίες που περιγράφονται στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, ξεχώρισα μία την οποία σκέφτηκα να σας μεταφέρω, ως θέμα αυτού του άρθρου μου. Άλλωστε, ανάμεσα στα τόσα χρήσιμα άρθρα περί γκανιότας, σωστής προσέγγισης του πόκερ ή στρατηγικής που έχουν γραφτεί στο πρόσφατο παρελθόν εδώ στο Pokerland, δεν είναι κακό να υπάρχει και ένα πιο… «ελαφρύ άρθρο», για στιγμές χαλάρωσης μεταξύ των cash games και των tournaments!

H ιστορία αφορά τη γέννηση μιας από τις πιο στενές φιλίες του Stu Ungar, αυτή με τον Mike Sexton. Ο Sexton , μετέπειτα μέλος του Poker Hall of Fame και παρουσιαστής του World Poker Tour, είχε πρωτογνωριστεί με τον Ungar το 1977 στο Dunes – ένα από τα πιο φημισμένα καζίνο και στέκια του πόκερ, στα τέλη της δεκαετίας του ’70.

Τον Φεβρουάριο του ’79 , δύο χρόνια μετά, ο Sexton βρέθηκε στο Las Vegas Hilton με την ευκαιρία του παρθενικού Super Bowl of Poker. Φτάνοντας εκεί, ήταν … απένταρος, μη μπορώντας να λάβει μέρος σε κάποιο τουρνουά ή side cash game. Καθισμένος στo rail, παρακολουθούσε τον Ungar να παίζει 7-card stud σε ένα τραπέζι $100/$200. O Ungar, κατά την προσφιλή του συνήθεια, μιλούσε ασταμάτητα προκαλώντας τους αντιπάλους, κερδίζοντας παράλληλα και τα περισσότερα pots!

Κάποια στιγμή, ο Ungar ανακοίνωσε πως θέλει να πάει στην τουαλέτα . Καθώς σηκώθηκε, εντόπισε τον Sexton στην κερκίδα. “Sexton! Έλα εδώ και παίξε για μένα!”, του είπε. — “Θες να παίξω για σένα;” του απάντησε ο Sexton εμβρόντητος! “Ναι, θα γυρίσω σε λίγα λεπτά” , είπε ο Ungar.Υ

πακούοντας, ο Sexton κάπως αμήχανα βρέθηκε στο τραπέζι, πίσω από ένα βουνό μάρκες και με επτά καχύποπτα ζευγάρια μάτια να τον παρακολουθούν. Πριν καν συνειδητοποιήσει που βρίσκεται, ο Sexton πήρε δύο κρυφά φύλλα – 9 και 10 καρό – και ένα φανερό φύλλο, το 8 καρό. Είχε three-card straight flush draw, ένα από τα πιο ισχυρά starting hands στο 7-card stud. H συνέχεια όμως θα μπορούσε να του αποβεί ιδιαίτερα ακριβή, δεδομένων και των stakes του τραπεζιού, μια που η συμμετοχή μέχρι και τις τελευταίες streets θα μπορούσε να του κοστίσει χιλιάδες δολάρια.

Ο Sexton έπαιζε με τα χρήματα κάποιου άλλου. Παρά το ότι γνώριζε τον Ungar, δεν είχαν και τις πιο “στενές” σχέσεις. Το στοιχείο αυτό τον έκανε να διστάσει για το πώς να παίξει το hand. Τελικά, αποφάσισε να κάνει call στο αρχικό στοίχημα. Τέσσερις ακόμα παίκτες έκαναν το ίδιο.

Στην 4th street, ο Σέξτον πήρε το 8 σπαθί. Πλέον , είχε open ended straight draw , και περιθώρια για flush αν έπιανε δύο καρά στα τρία επόμενα φύλλα. Ακόμα ένα πλεονέκτημα του Sexton , όπως διαπίστωσε και ο ίδιος, ήταν ότι κανένα από τα outs του δεν υπήρχαν σε κάποιο από τα φανερά φύλλα των αντιπάλων του.

Ο παίκτης με το καλύτερο φύλλο πόνταρε. Δέχθηκε raise, και re-raise. Ο Sexton, όταν ήρθε η σειρά του, έπρεπε να κάνει call $300 . Διστάζοντας, άρχισε να ψάχνει τον Ungar, ο οποίος όμως δε φαινόταν πουθενά. Νιώθοντας όλο και περισσότερο άγχος, ο Sexton περίμενε, μέχρι που αναγκάστηκε να αποφασίσει, βλέποντας τους αντιπάλους του να χάνουν σιγά σιγά την υπομονή τους. Έκανε το call.

To επόμενο φύλλο ήταν ιδανικό για τον Sexton : η Ντάμα μπαστούνι του έδωσε straight στη Ντάμα. “Κανείς δεν είχε ζευγάρι ή three-card flush εκείνη τη στιγμή, επομένως είχα σίγουρα το καλύτερο φύλλο”, θυμάται ο Sexton. Ο παίκτης που πόνταρε αρχικά συνέχισε στον ίδιο ρυθμό, δεχόμενος raise και re-raise . Ο Sexton απάντησε με four-betting , βάζοντας στο pot $800 από τις μάρκες του Ungar. Όσο ο dealer μάζευε τις μάρκες, εμφανίστηκε ο Stu και ενθουσιάστηκε στη θέα του μεγάλου pot : “Έτσι, έτσι! Τι έχουμε; Δείξε μου τι έχουμε!” είπε, κατευθυνόμενος γρήγορα στο μέρος του Sexton ο οποίος του έδειξε τι κρατούσε.

Ο Ungar, διατηρώντας ένα απόλυτα ψυχρό poker face, είδε τον dealer να μοιράζει φύλλα στην 6th και την 7th street και το pot να γεμίζει συνεχώς με μάρκες. Το showdown έδωσε το βουνό αυτό των “πλαστικών” χρημάτων στον Sexton. Δύο αντίπαλοί του είχαν ξεκινήσει με three of a kind – δεν μπόρεσαν όμως να το μετατρέψουν σε full house.

Ο dealer χρειάστηκε τρεις ξεχωριστές κινήσεις για να φέρει όλες τις μάρκες του pot μπροστά στον Sexton. Την ίδια στιγμή ο Ungar στεκόταν πίσω από τον αντικαταστάτη του “σαν περήφανος πατέρας”, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Nolan Dalla στο βιβλίο του. Φυσικά, δεν έχασε την ευκαιρία να … ρίξει ακόμα περισσότερο αλάτι στις πληγές των αντιπάλων παικτών : “Είστε τόσο άχρηστοι, που σας κερδίζω ακόμα και όταν βρίσκομαι στην σκ@τό-τρυπα!” τους είπε. Προφανώς, δε γέλασε κανείς!…

Ο Sexton σηκώθηκε από το τραπέζι για να φύγει, όταν τον σταμάτησε ο Ungar. Του έδειξε το διπλανό τραπέζι και τον ρώτησε :

“Τι παίζουν αυτοί εκεί;”
— “7-stud Hi/Lo, $50-$100”
“Πόσα χρήματα χρειαζεσαι για να καθήσεις εκεί;”
— “Ξέρω “γω…; Ένα-δυο χιλιάρικα;”
“Πάρε $1.500 και παίξε και για τους δυο μας”, είπε ο Ungar, δίνοντας στον Ungar ένα – μικρό πλέον – τμήμα από το stack του.

Ο Sexton υπάκουσε, κερδίζοντας ακόμα $4.000 και επέστρεψε τα μισά στον Ungar.

“Xάρη σε εκείνο το straight”, λέει o Sexton, “η τσέπη μου γέμισε με $2.000 από το πουθενά. Εκτός από αυτό όμως, αποτέλεσε την αρχή μιας πολύ ισχυρής φιλίας”.