Βλέπω μια μεγάλη μερίδα παικτών να έχει ανησυχίες όσον αφορά το μέλλον του texas hold’em. Το Texas πεθαίνει; Είναι το μέλλον το Omaha; Ο winning player πρέπει να στραφεί στο Omaha; Αναφέρομαι βέβαια στα cash games.

Αυτά τα ερωτήματα φαίνεται ότι απασχολούν όλο και περισσότερους παίκτες πλέον καθώς ο ανταγωνισμός στο hold’em έχει αυξηθεί σημαντικά. Είναι όμως το Omaha η λύση;

Για να απαντήσουμε ερωτήματα αυτής της φύσης θα πρέπει να βρούμε όχι έναν αλλά αρκετούς άξονες αναφοράς. Σίγουρα, υπάρχει αρκετή υποκειμενικότητα στις παρακάτω απόψεις, αλλά δεν νομίζω να είναι μακριά από την αλήθεια.

Μια μεγάλη διαφωνία που υπάρχει όσον αφορά τη σύγκριση NLHE & PLO είναι ποιο από τα δύο είναι το πιο τεχνικό/δύσκολο παιχνίδι και ποιο παρουσιάζει τη μεγαλύτερη διακύμανση. Στο πρώτο σκέλος τα πράγματα είναι λίγο πιο ξεκάθαρα. Το NLHE είναι πιο τεχνικό παιχνίδι υπό το πρίσμα του πόσο απαιτητικό είναι στην επίδειξη ικανοτήτων. Η φύση του NL το καθιστά πιο απαιτητικό στο χειρισμό των πονταρισμάτων και στην πίεση που μπορείς να ασκήσεις στον αντίπαλο με το στοιχείο της μπλόφας να είναι σε πολλά παιχνίδια καταλυτικής σημασίας.

Η φύση του HE το καθιστά επίσης πιο απαιτητικό καθώς μπορείς να ελιχθείς πολύ περισσότερο με τον τρόπο παιχνιδιού σου και το γεγονός ότι με δύο κάρτες στο χέρι δεν είναι συχνό φαινόμενο να έχεις ένα δυνατό συνδυασμό δίνει στον επιδέξιο παίκτη ένα προβάδισμα όσον αφορά το χειρισμό των καταστάσεων σε συνδυασμό με το reading των αντιπάλων. Επίσης, στο NLHE παλεύεις με τους αντιπάλους για μικρά edges της τάξης του 5% και του 10%.

Αυτό δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες απαιτήσεις στην αρένα του ανταγωνισμού. Εδώ είναι και το σημείο κλειδί για το δεύτερο σημείο διαφωνίας στη σύγκριση NLHE & PLO και αφορά τη διακύμανση. Είναι ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι το PLO παρουσιάζει τη μεγαλύτερη διακύμανση. Είναι έτσι όμως;

Στο NLHE πρέπει διαρκώς να παλεύεις για μικρά-μικρά πλεονεκτήματα και συχνά πυκνά οι επιλογές βασίζονται σε στοιχεία όπως betting patterns, range φύλλων αντιπάλου, γενικότερα αρκετό guessing game. Όσο περισσότερο εμπλέκεται το στοιχείο της πρόβλεψης όμως, τόσο αυξάνεται η διακύμανση. Αυτό σε συνδυασμό με την αναγκαιότητα χρήσης στοιχείων όπως η μπλόφα, τα 2nd & 3rd barrels κλπ, καθιστούν το NLHE βασικό διεκδικητή της πρωτιάς όσον αφορά τη διακύμανση.

Εύλογα θα έρθει η απορία γιατί παρουσιάζονται πιο συχνά στο PLO downswings & upswings πολλών buyins και πως γίνεται ένα παιχνίδι, που τις περισσότερες φορές όταν θα μπουν οι μάρκες στο κέντρο preflop ή στο flop να είναι κοντά στο coin flip, να έχει μικρότερη διακύμανση από ένα παιχνίδι όπου τα allin δεν είναι και το πιο συχνό φαινόμενο. Η απάντηση είναι ότι το στυλ παιχνιδιού παίζει τεράστιο ρόλο. Ο επιδέξιος παίκτης PLO δεν βάζει συχνά τα χρήματά του με πενιχρά πλεονεκτήματα.

Το μικρό πλεονέκτημα του 5% και 10% θα είναι η χειρότερη περίπτωση γι αυτόν όσον αφορά το range του αντιπάλου. Επειδή στο PLO είναι πολλές και συχνές οι ευκαιρίες που δίνονται για να κερδίσεις ολόκληρο το stack του αντιπάλου, δεν σε ενδιαφέρουν τα πολλά και μικρά pot όπως συμβαίνει στο NLHE. Μπορείς να περιμένεις τις κατάλληλες συγκυρίες για να είσαι ισχυρό φαβορί.

Και οι κατάλληλες συγκυρίες έρχονται από την επιλογή των starting hands που ο επιδέξιος PLO παίκτης θα αποφασίσει να παίξει. Η υπομονή και η πειθαρχία είναι οι απαραίτητες αρετές του παίκτη PLO. Ενώ, στο NLHE, σχεδόν οποιεσδήποτε δύο κάρτες μπορούν να είναι playable στα χέρια ενός επιδέξιου παίκτη (κάτι που ενισχύει το κομμάτι του περισσότερο τεχνικού παιχνιδιού), στο PLO δεν μπορεί να συμβεί αυτό ακόμη και για τους καλύτερους του παιχνιδιού.

Έτσι, καταρρίπτεται κάπως ο μύθος ότι το PLO είναι παιχνίδι postflop κυρίως. Και όμως δεν είναι! Οι preflop αποφάσεις είναι που θα δώσουν το απαραίτητο πλεονέκτημα και τις εύκολες αποφάσεις postflop και θα μειώσουν τη διακύμανση καθιστώντας τον νικηφόρο παίκτη PLO ισχυρό φαβορί στις περισσότερες των περιπτώσεων αποφεύγοντας τα πολλά coin flips και τα οριακά πλεονεκτήματα.

[Συνέχεια στο Μέρος Β…]