Αναζητώντας τον όρο ‘Phil Hellmuth sucks’ στο Google θα βρείτε 11,800 αποτελέσματα! Υπάρχει μάλιστα κι ένα ειδικό γκρουπ στο Facebook (με 165 μέλη ήδη) που προχωράει την… προσβολή ένα βήμα περαιτέρω, στο Two Plus Two δημοσιεύονται ολοένα και περισσότερα επικριτικά σχόλια εις βάρος του, ενώ σ’ ένα e-mail που κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο (που δημιουργήθηκε από γνωστό επαγγελματία) μερικά αστεία προσωνύμια των κακών παικτών συνοδεύουν το πρόσωπο του Φιλ Χέλμουθ όπως ‘fish’, ‘donkey’ και ‘maniac’. ..
Όχι πριν από λίγο καιρό ο Χέλμουθ βρέθηκε απέναντι σ’ ένα δημοσιογράφο που του είπε, ‘Δεν πιστεύω τι λέει ο καθένας για σένα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είσαι ένας σπουδαίος παίκτης!’ Ο Χέλμουθ τα φέρνει όλα στο νου του και φουντώνει από οργή σαν να του είχαν κάνει three-bet με 7-2 offsuit. ‘Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι μου ασκούν κριτική και εξοργίζομαι,’ αναφέρει χαρακτηριστικά. ‘Είμαι ο κορυφαίος κάτοχος βραχιολιών στο World Series of Poker – όλα στο Hold’em – και υπάρχει η εντύπωση ότι δεν είμαι καλός στο πόκερ; Απίστευτο! Δεν βγάζει νόημα.’
Βρισκόμαστε στο σαλόνι του ευρύχωρου και καλά διακοσμημένου σπιτιού του Φιλ Χέλμουθ στο Palo Alto στην Καλιφόρνια. Μια καταπράσινη φοιτητούπολη στην καρδιά του Silicon Valley. Οι κτηματομεσίτες εκτιμούν ότι είναι μια από τις πλουσιότερες περιοχές στην Αμερική. Ο Χέλμουθ διαθέτει μια πολυτελή πισίνα και μια ολόχρυση Lexus στο δρόμο ενώ στο payroll έχει μεταξύ άλλων έναν σεφ, ένα προσωπικό βοηθό κι έναν μάνατζερ επιχειρήσεων.
Ο ένας από τους δύο έφηβους γιους του κάθεται σ’ ένα μεγάλο τραπέζι στην κουζίνα και παίζει Monopoly με τους φίλους του. Ο Χέλμουθ μοιάζει αρκετά νεαρότερος από 45 χρόνων που είναι. Βγάζει το καπέλο του και εμφανίζονται τα πυκνά μαύρα μαλλιά του που πολλοί νεαρότεροι άνδρες θα ζήλευαν. Πραγματικά δεν μοιάζει και πολύ για …loser.
Είμαι ο… κορυφαίος
Αλλά φυσικά το να μην θεωρείσαι loser δεν είναι και το κολακευτικότερο σχόλιο για τον Χέλμουθ. Στην αρχή της συνομιλίας μας πραγματοποιεί έναν αρκετά… αμφισβητήσιμο ισχυρισμό καθώς αποκαλεί τον εαυτό του ως ‘τον καλύτερο all-round Hold’em στον πλανήτη’. Μια δήλωση που κατά πολλούς αιωρείται μεταξύ αυθάδειας και.. ανοησίας.
Αναρωτώμενος το τι προσπαθεί να αποδείξει τον ρωτάω αν θεωρεί τον εαυτό του καλύτερο από τους Μπράνσον, durrrr, Άϊβυ και Αντόνιους. ‘Στο Hold’em; Ναι – σε τουρνουά και cash games,’ ανταπαντά ο Χέλμουθ. ‘Αν καθίσω και παίξω μαζί τους αυτή τη στιγμή δεν θα τους κερδίσω;;’ Φαίνεται να διστάζει και να είναι έτοιμος να πει ‘ίσως’ για να συνεχίσει λέγοντας. ‘Δεν έχω εξασκηθεί αρκετά τελευταία αλλά εξακολουθώ να πιστεύω πως αν έπαιζα μαζί τους κάθε μέρα για ένα μήνα θα τους κέρδιζα. Ίσως να με κέρδιζαν μόνο τις πρώτες δυο-τρεις ημέρες.’
‘Και γιατί δεν το κάνεις;’ τον ρωτώ.
‘Γιατί να το κάνω; Τι έχω να κερδίσω; Δεν έχω τίποτα να κερδίσω εκτός από χρήματα. Το να είσαι ο καλύτερος παίκτης Hold’em σημαίνει 11 βραχιόλια WSOP. Εκτός αυτού έχω κερδίσει όλους τους σπουδαίους παίκτες την δεκαετία του 90’, τον καθένα ξεχωριστά. Έπαιζα πολύ πόκερ εκείνη την περίοδο. Μπορεί και 50, 60, 70, 80 ώρες την εβδομάδα. Συνεπώς τώρα δεν έχω την επιθυμία να αγωνιστώ σε high stakes side games.’ Αφήνει λίγο την κουβέντα στον… αέρα, πριν χαμογελάσει ελαφρά για να προσθέσει, ‘Αν ήταν μόνο Texas Hold’em, ίσως η επιθυμία μου αυτή αλλάξει λιγάκι.’
Τι έφταιξε;
Και κάπου εδώ αρχίσει να παίρνει ενδιαφέρον η συζήτηση, λίγα μόλις λεπτά μετά την επίσκεψη μου στο σπίτι του Χέλμουθ. Είναι εγκάρδιος, φιλικός και πράος, ισχυριζόμενος όλα τα παραπάνω σαν να είναι κάτι το ‘ντε φάκτο’. Κάποιοι άνθρωποι ίσως το διαβάζουν και πιστεύουν ότι … πλανάται. Αρκετοί πιστεύουν ότι οι παίκτες των high stakes θα ήταν ευτυχισμένοι αν έρχονταν αντιμέτωποι με τον Χέλμουθ.
Αναφέρεται στο πως εξουδετέρωσε τον durrrr στο live poker, δίνοντας έμφαση στο πως απομακρύνθηκε από τον κόσμο της side game δράσης και επιμένει ότι αυτή τη στιγμή προτιμά την ήσυχη ζωή στο Palo Alto και οι εμφανίσεις του στο πόκερ επικεντρώνονται κυρίως μεταξύ του Bobby’s Room και του Full Tilt. Συνεχίζει ωστόσο να ισχυρίζεται ότι είναι ο καλύτερος παίκτης Hold’em στον κόσμο – παρότι δεν θέλει να μπει σε μια δοκιμασία επιβεβαίωσης.
Κι είναι μια παράξενη εισαγωγή στο επίπεδο της συνομιλίας που θα ήθελα να έχω ερχόμενος εδώ για να συναντήσω τον Poker Brat. Το πλάνο μου είναι να κόψω όλη αυτή την επίδειξη αυταρέσκειας σε σημείο υπερβολής που τον χαρακτηρίζει και να έχουμε μια ειλικρινή συνομιλία για την τωρινή του κατάσταση και το επίπεδο του παιχνιδιού του. Κι η ερώτηση είναι η εξής: ‘μήπως ο Φιλ Χέλμουθ έχει χάσει τον δρόμο’; Δεν είναι κάποιου είδους προσωπική κρίση για το κατά πόσον θεωρώ ότι έχει αποτύχει και δεν μπορεί να παίξει πλέον καλό πόκερ ή είναι υπερβολικός όσον αφορά τον εαυτό του.
Όλα αυτά είναι εκτός του βασικού σημείου συζήτησης που θέλω να επικεντρωθώ. Είμαι εδώ για να συζητήσω όσον αφορά την πραγματικότητα και να δω τι συνέβη στον Χέλμουθ μέσα στο 2009, την χρονιά που κέρδισε λιγότερα από $200,000 σε τουρνουά και τι διαδραματίστηκε το 2008 όταν το μόνο που κέρδισε ήταν δύο Poker After Dark single-table tournaments κι ένα Premier League Poker heat. Του θέτω την ερώτηση ευθέως και ο τόνος της ομιλίας του αλλάζει ξαφνικά. Είναι σαν να επέστρεψε ο Χέλμουθ στην πραγματικότητα. ‘Έχεις δίκιο,’ δηλώνει, ‘το 2009 ήταν η χειρότερη μου χρονιά. Δεν έφτασα σε κανένα World Series final table και έχασα χρήματα. Σε όλη την διάρκεια της ζωής μου δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο.’
Ίσως είναι η πρώτη φορά που ο Χέλμουθ συζήτησε για τις αποτυχίες του τόσο ειλικρινά με δημοσιογράφο αλλά σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που τις αναλογίστηκε. Για κάποιον που ‘έχτισε’ μια τόσο σημαντική καριέρα – και για να είμαστε κι εμείς ειλικρινείς με εντυπωσιακά επιτεύγματα – κερδίζοντας τόσα τουρνουά και γράφοντας ιστορία, τα τελευταία δύο χρόνια ήταν λογικό να του πέσουν κάπως… βαριά. Παραδέχεται ότι παρακολουθώντας την δράση του στο WSOP ‘πέταξε’ μια σειρά από chip leads.
‘Δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο,’ αναφέρει. ‘Αλλά όταν δίνω τον καλύτερο μου εαυτό δεν νοείται να χάνω. Κατά την διάρκεια του 2009 προσπαθώντας να κατακτήσω τέσσερα βραχιόλια απέτυχα παταγωδώς.’
Κοιτώντας πίσω θυμάται, ‘Η μεγαλύτερη αποτυχία μου ήταν την τρίτη μέρα του WPT event που ακολούθησε μετά το World Series. Ήταν τρελό το πόσες μάρκες διέθετα, ίσως 400,000 ή 500,000 και κατάφερα να χάσω.’
Τώρα φαίνεται ότι όντως οδηγούμαστε κάπου με αυτή την περιεκτική εξήγηση του Χέλμουθ για τους απογοητευτικούς 12 τελευταίους μήνες και το πλάνο συζήτησης αρχίζει και βρίσκει τον δρόμο του. Σκέφτομαι όλα αυτά τα οποία έχει εμπλακεί ο Χέλμουθ – τα βιβλία του, τις επενδύσεις του, την οικογένεια του, τις πρόσφατες αποκαλύψεις στην υπόθεση του UltimateBet, την συνεχή κρίση της φήμης του, τις αστραφτερές εισόδους του στα τουρνουά – και αναρωτιέμαι μήπως έχει αποστασιοποιηθεί κάπως από το παιχνίδι.
‘Είναι μέρος του παιχνιδιού,’ παραδέχεται. ‘Το να γίνω το 2007 ο κορυφαίος κάτοχος βραχιολιών όλων των εποχών ήταν κάτι το σημαντικό για μένα. Είχα δηλώσει τότε στο ESPN ότι οι… πύλες μόλις τώρα άνοιξαν και είμαι έτοιμος να κατακτήσω ακόμη περισσότερα.’