‘’Είμαι σίγουρος πως το παρακάτω άρθρο θα ήταν περισσότερο κατανοητό αν ήμουν παίκτης online πόκερ, αλλά απ’ την στιγμή που δεν είμαι, πιθανότατα να κουράσει μερικούς. Στόχος μου ήταν να καταθέσω όλες τις σκέψεις που κάνω το τελευταίο διάστημα… επί χάρτου, να δω αν βγάζουν νόημα και αν όντως βγάζουν, να προχωρήσω στην δημοσίευση τους. Δεν γνωρίζω τελικά αν όντως βγαίνει κάποιο συμπέρασμα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία αλλά το δημοσιεύω όπως και να ‘χει.

Σε όλη μου την ζωή ήμουν αρκετά ανταγωνιστικός, είτε επρόκειτο για video games, είτε για αθλητισμό, για σκάκι, για πόκερ, για διαγωνισμούς μαθηματικών, πάντοτε επιδίωκα να είμαι ο καλύτερος. Ήμουν από τους ανθρώπους εκείνους που ήταν εξαιρετικά καλός σε αρκετά πράγματα αλλά ποτέ πραγματικά σπουδαίος σε κάτι. Πάντοτε σκεφτόμουν ότι θα ήταν ωραίο να είχα την δυνατότητα να διαπρέψω κάπου και ίσως μια μέρα να επιβραβευθώ ως ο κορυφαίος.

Το πόκερ εισέβαλλε κάποια στιγμή στην ζωή μου και πολύ σύντομα έγινα αρκετά επιτυχημένος σ’ αυτό και αμέσως μετά να γίνομαι ένας πραγματικά καλός παίκτης. Πήγα στο πανεπιστήμιο για ένα χρόνο μόνο και άφησα πολλά ζητήματα στην άκρη. Από τις 4-10 φορές την εβδομάδα οι αθλητικές δραστηριότητες μου περιορίστηκαν σε μία, δύο, δεν συμμετείχα πραγματικά σε οτιδήποτε, επικεντρώθηκα ακόμη λιγότερο στο κολέγιο μου, αλλά παρ’ όλα αυτά νομίζω πως ήταν αυτό που έπρεπε να κάνω. Είχα μια φανταστική δυνατότητα να κάνω κάτι που απολαμβάνω, να βγάζω αρκετά χρήματα και εν τέλει είχα την δυνατότητα να αριστεύσω πραγματικά σε κάτι.

Αφότου έκλεισα τα 18 και μπορούσα να παίξω στο live σιρκουί, το έκανα και πραγματικά το απόλαυσα, την δυνατότητα δηλαδή να συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους με κοινό ενδιαφέρον και την ικανότητα να εξερευνώ νέα μέρη. Άρχισα να τα πηγαίνω αρκετά καλά και ευτυχώς μετά από μόλις 5 μήνες στο live σιρκουί κέρδισα το EPT Dortmund. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν αρκετά καλύτερος από πολλούς και παράλληλα με την επιτυχία μου στα τουρνουά τα πήγαινα εξίσου φανταστικά και στο HU/shorthanded cash. Μετά το επταψήφιο ποσό που κατέκτησα έχασα το κίνητρο για ακόμη περισσότερη δράση και μπήκα σε μια περίοδο… αποχής από το πόκερ με λίγο παιχνίδι. Ήμουν σε μια φάση που είχα αποκομίσει ένα ικανοποιητικό ποσό, που αν δεν συνέβαινε κάτι πραγματικά… άσχημο θα μπορούσα να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου πολύ άνετα.

Σ’ εκείνο το σημείο είχα συνειδητοποιήσει σ’ ένα βαθμό πως δεν πρόκειται να γίνω ο κορυφαίος παίκτης πόκερ απ’ την στιγμή που υπήρχαν παίκτες που ήταν εξυπνότεροι από μένα, είχαν μεγαλύτερο εγωισμό να πετύχουν και απλά επιθυμούσαν να παίζουν και να μαθαίνουν πόκερ πολύ περισσότερο απ’ ότι εγώ. Εξακολουθούσα βέβαια να είμαι ένας καλός παίκτης αλλά παρ’ όλα αυτά περίπου 2 χρόνια πριν άρχισα να συμφιλιώνομαι με την ιδέα πως δεν πρόκειται να γίνω ποτέ ο κορυφαίος παίκτης πόκερ στον κόσμο.

Εκείνο τον καιρό επίσης αποφάσισα να ξεκινήσω να αλλάζω κάποια πράγματα στην ζωή μου. Επέστρεψα στην γυμναστική (ήμουν κάπως υπέρβαρος εκείνη την περίοδο) και άρχισα το τζόκινγκ, να διαβάζω και άλλα πολλά. Ίσως είχα χάσει την φιλοδοξία μου για το πόκερ αλλά γενικότερα νομίζω πως έπραξα σωστά. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που έχουν προσανατολισμό στην ζωή τους και κατακτούν αυτούς τους στόχους αλλά παρ’ όλα αυτά δεν αισθάνονται ευτυχισμένοι.

Όπως και να ‘χει με βασάνιζε εκείνη την περίοδο η ιδέα ότι δεν υπήρχε το επόμενο βήμα στο πόκερ αλλά ήταν τόσο αφάνταστα προσοδοφόρο που μετά από ένα downswing σε συνδυασμό με την κρίση στην αγορά στα τέλη του 2008 αποφάσισα πως ήταν καλό να συνεχίσω να αγωνίζομαι ώστε σε 20 χρόνια από τώρα να μην κατηγορώ τον εαυτό μου. Παρότι δεν είχα κάποιο μεγάλο κίνητρο απολάμβανα το παιχνίδι.

Το 2009 ξεκίνησε σπουδαία με ένα πολύ καλό upswing. Το 2010 ξεκίνησε επίσης φανταστικά και μου έδωσε ένα ισχυρότερο κίνητρο να συνεχίσω απ’ ότι το 2007. Συμμετείχα σε μικρότερα τουρνουά απ’ ότι συνήθως για ένα διάστημα και παρότι απολάμβανα σχεδόν την κάθε ημέρα νιώθοντας ότι το πόκερ λειτουργεί ως ένα μέσο διαφυγής από την καθημερινότητα, η δυνατότητα να αφήσω τον χρόνο να περνάει έτσι και να προχωράω απλά στην επόμενη μέρα λέγοντας "ότι είναι η πιο αξιόλογη δραστηριότητα για να περνάει ο χρόνος μου" δεν μου άρεσε σαν ιδέα. Θεωρώ επίσης πως με βάση τους τωρινούς μου στόχους και το επίπεδο των δεξιοτήτων μου δεν πρόκειται να κερδίσω ένα σημαντικό ποσό τα επόμενα χρόνια και εκτός αυτού ακόμη κι αν κατακτούσα το WSOP main, τα χρήματα από μόνα τους δεν θα άλλαζαν σχεδόν τίποτα στην ζωή μου.

Νομίζω πως βρίσκομαι σε μια θέση που από πολλές απόψεις φαντάζει ιδιαίτερη καθώς δεν γνωρίζω κανέναν άλλο στην ηλικία μου να έχει μια τέτοια αναλογία. Οι περισσότεροι παίκτες 20-23 χρονών στο επίπεδο των επιτυχιών μου είναι πολύ καλύτεροι και θα συνεχίσουν να κερδίζουν εξαψήφια και επταψήφια ποσά για αρκετά χρόνια αλλά νομίζω πως λίγο-πολύ κατάφερα να βρίσκομαι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή και να αποκομίσω όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα χωρίς να είμαι πραγματικά καλός παίκτης.

Στο πόκερ, παρότι έχω γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους που πραγματικά συμπαθώ βίωσα εμπειρίες που μ’ έκαναν να αισθανθώ ότι δεν μπορείς να πας κάπου παραπέρα… Δεν μπορώ πραγματικά να σκεφτώ κανέναν που να είναι περισσότερο αφοσιωμένος στον κόσμο του πόκερ απ’ ότι εγώ και που θα επιθυμούσα να λάβω ως πρότυπο. Νομίζω πως το πόκερ φαίνεται ακόμη πιο… απομονωτικό απ’ ότι είχα συνειδητοποιήσει αρχικά.

Υποθέτω πως αυτή η… κατάθεση ψυχής προήλθε –παρότι παίζω αρκετά πόκερ και το απολαμβάνω- από το γεγονός ότι δεν αισθάνομαι ‘γεμάτος’ σε πολλές άλλες πτυχές της ζωής μου.

Τις τελευταίες 2.5 εβδομάδες δεν έπαιζα πόκερ και είχα τόσο ελεύθερο χρόνο που είχε ως αποτέλεσμα να διαβάζω τα φόρουμ περισσότερα, να διαβάζω κάποια βιβλία, να βγω με τους φίλους μου, αλλά αναλογιζόμενος πως κάθε ώρα είναι ελεύθερη για μένα ένιωσα τόσο ‘κενός’ που αν κάποιος με ρωτούσε τι έχω να κάνω κάποια μέρα δεν θα είχα τίποτα να του απαντήσω!

Νομίζω πως με κάθε ειλικρίνεια θα μπορούσα να είμαι ένας αρκετά ενδιαφέρων άνθρωπος με βάση την ηλικία μου, τις εμπειρίες και την οικονομική δυνατότητα που έχω αλλά σε κάποιον εκτός του πόκερ φαντάζω αρκετά μονοδιάστατος και παρότι θεωρώ πως όταν γνωρίζω ανθρώπους με εκτιμούν, το να κάνω γνωριμίες είναι αρκετά δύσκολο απ’ την στιγμή που ο κόσμος μου είναι τόσο διαφορετικός από τον δικό τους. Αυτό οδηγεί πολλούς ανθρώπους στον κόσμο του πόκερ να μην έχουν κανέναν φίλο εκτός πόκερ, αλλά δεν θέλω μια μέρα να είμαι τόσο εξαρτημένος στον κόσμο του πόκερ και μετά από την παρακολούθηση ταινιών της ταινίας "busto to robusto" και κοιτώντας τις ζωές μεγαλύτερων σε ηλικία παικτών με έβαλαν σε πολλές σκέψεις σε σχέση με το μέλλον μου.

Ο Zeebo κι ο Good2cu είναι δύο πολύ πετυχημένοι άνθρωποι που έχουν σημειώσει αρκετά στον κόσμο του πόκερ και οι ζωές των οποίων (αν ευσταθούν όλα όσα λέει η ταινία) είναι σχεδόν πλήρως αφοσιωμένες στον κόσμο του πόκερ. Είμαι σίγουρος πως και οι δύο είναι αρκετά ευτυχισμένοι με τον τρόπο ζωής τους που νομίζω πως επιδιώκω ένα συνδυασμό των δύο και οι στόχοι που εύχομαι να τελειοποιήσω είναι πολύ διαφορετικοί από αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι εύχονται να κάνουν.

Αυτό φαντάζει εξαιρετικά απλουστευμένο καθώς είχαν μεγαλύτερη ποικιλομορφία, αλλά λίγο-πολύ ο Zeebo ήταν ένας κλασικός τύπος του 2+2 που διαβάζει φόρουμ, παρακολουθεί αρκετά τηλεόραση και έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο, ενώ ο Good2cu είχε έναν περισσότερο… υλιστικό τρόπο ζωής, απολαμβάνοντας μια ζωή υψηλού επιπέδου στο Λας Βέγκας. Η ζωή μου μοιάζει αρκετά μ’ αυτή του Zeebo καθώς κάθομαι στο σπίτι, ξοδεύω πολλές ώρες στα διάφορα φόρουμ, παρακολουθώ αρκετά σόου και ταινίες, περνάω αρκετό χρόνο με την κοπέλα μου και παρότι έχω αρκετούς καλούς φίλους δεν είμαι πραγματικά μέλος κάποιας "παρέας" αφού λείπω πολύ. Όταν ταξιδεύω παρατηρώ ότι ο καθένας προσπαθεί να μιμηθεί τον Good2cu και παρότι φαίνεται αρκετά ‘ψεύτικος’ και νιώθει άβολα γι’ αυτό που κάνει, το κάνει καλύτερα απ’ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελλοντικών ‘αστέρων’ στον κόσμο του πόκερ. Υποθέτω πως κανένας τους δεν είναι απαραίτητα κακός, απλά βρίσκω περίεργο το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζω εκτός του πόκερ δεν το κατανοούν εύκολα και οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο του πόκερ δεν το κατανοούν επίσης.

Πριν αναφερθώ στο τι σκοπεύω να κάνω από εδώ και πέρα, θέλω να ξεκαθαρίσω πως απολαμβάνω την δράση στο πόκερ και αμφιβάλλω αν κάποια στιγμή αποσυρθώ οριστικά από το πόκερ. Απλά νιώθω πως στερούμαι φιλοδοξιών στο πόκερ κατά κάποιο τρόπο. Δεν αισθάνομαι πραγματικά την ανάγκη να βελτιωθώ και ακόμη κι αν ήξερα πως σε 6 μήνες από τώρα θα είμαι 2 φορές καλύτερος απ’ ότι τώρα , δεν νομίζω πως θα το επιδίωκα. Δεν επιθυμώ επίσης να αποκτήσω ακόμη περισσότερα χρήματα από το πόκερ για να έχω 10 φορές παραπάνω σε 20 χρόνια από τώρα, καθώς θα έπρεπε να πασχίσω πολύ για κάτι τέτοιο και δεν νομίζω ότι αυτός είναι ο σκοπός μου. Δεν έχω επίσης την φιλοδοξία να ‘πατήσω’ πάνω στην φήμη που έχω αποκτήσει στον κόσμο του πόκερ. Σίγουρα το βρίσκω αρκετά cool που υπάρχει μια σελίδα στο Wikipedia με το όνομα μου και μπορεί να με βρει κανείς ψάχνοντας στο Google, αλλά νιώθω λίγο άβολα να με αναγνωρίζουν και θα προτιμούσα να είμαι λιγότερο γνωστός από το να είμαι κάποιος διάσημος.

Νομίζω πως μέσα στον τελευταίο χρόνο πέτυχα τον στόχο μου να καταστώ ένας πραγματικά καλός παίκτης πόκερ, αλλά ταυτόχρονα, ενώ κατόρθωσα αυτό που ήθελα να πετύχω στον χώρο του πόκερ δεν βλέπω πραγματικά τι άλλο να κάνω! Θα ήταν ασφαλώς υπέροχο αν κατακτούσα ένα δεύτερο EPT, αλλά ακόμη κι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο πιθανότατα να με παρακινούσε για το αντίθετο, να σταματήσω το πόκερ δηλαδή.

Νομίζω πως το καλύτερο συμπέρασμα που αποκόμισα από όλες αυτές τις σκέψεις μου είναι ότι πρέπει να διατηρηθώ σε εγρήγορση και να έχω ασχολίες. Ο σκοπός της ζωής μου ήταν να φτάσω σε μια κατάσταση όπου δεν θα είχα την ανάγκη να κάνω κάτι για το υπόλοιπο της ζωής μου όσο το δυνατόν συντομότερα. Νομίζω πως το κατάφερα. Δεν έχω σχεδόν καμία υποχρέωση, καμία υπευθυνότητα για οτιδήποτε και αν πραγματικά το επιθυμούσα θα μπορούσα να κάθομαι για το υπόλοιπο της ζωής μου βλέποντας το χρόνο να κυλά και συνειδητοποιώ αμέσως πως δεν είναι κάτι που επιδιώκω. Θέλω να έχω την δυνατότητα να αποκτήσω ακόμη περισσότερα ενδιαφέροντα και να γνωρίσω ανθρώπους με παρόμοιους στόχους. Θέλω να ξυπνάω κάθε πρωί γνωρίζοντας ότι μπορώ να γεμίσω την μέρα μου με πράγματα που βρίσκω ενδιαφέροντα ή με καθημερινές προκλήσεις, παρά να αναλώνομαι σε πράγματα που απλά γεμίζουν τον χρόνο μου.

Οπότε φτάνουμε στο "τι πρέπει να κάνω από δω και πέρα" που αναφέρω και στον τίτλο του άρθρου. Ειλικρινά δεν ξέρω, αλλά νομίζω τουλάχιστον πως θέτω τον εαυτό μου σε μια διαδικασία να ανακαλύπτω πράγματα που παθιάζομαι και ίσως είναι μια καλή προσέγγιση επί του θέματος. Πρόσφατα ξεκίνησα τις συζητήσεις μ’ ένα φίλο μου για μια επιχειρηματική ιδέα που θέλουμε να υλοποιήσουμε τα επόμενα χρόνια και παρότι αρχικά σκέφτηκα πως η εμπλοκή μου θα περιοριζόταν απλά σε μια επένδυση, συνειδητοποιώ πλέον πως είναι ο τύπος του ενδιαφέροντος που με απασχολεί. Νομίζω επίσης πως είναι θετική κίνηση η επιστροφή μου στο πανεπιστήμιο προσπαθώντας να αποκτήσω μια ευρεία γκάμα μαθημάτων, να διδαχτώ καινούρια πράγματα, να γνωρίσω νέους ανθρώπους και να ξεκινήσω μια καινούρια ζωή ερχόμενος σε επαφή με όσους έχουν κοινά ενδιαφέροντα μαζί μου. Έχω κάνει αίτηση ήδη στο πανεπιστήμιο του Waterloo για κάποια πιθανά μαθήματα αυτό το καλοκαίρι και με βάση την απάντηση τους, είτε θα επιστρέψω στο Waterloo, είτε θα πάω σε κάποιο άλλο πανεπιστήμιο το φθινόπωρο.

Οι στόχοι μου στο πανεπιστήμιο ταιριάζουν περισσότερο σ’ ένα… συνταξιούχο άνθρωπο που επιστρέφει και ‘διψάει’ για μάθηση, παρά σε έναν 20χρονο που μπαίνει στο πανεπιστήμιο, καθώς ο κυριότερος λόγος που αποφάσισα να το κάνω είναι γιατί θέλω να έχω την δυνατότητα να μάθω καινούρια πράγματα και το πτυχίο που θα λάβω λίγο με ενδιαφέρει. Με κάθε ειλικρίνεια πάντως δεν νομίζω πως η συγκεκριμένη κίνηση θα δώσει απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που με βασανίζουν. Σε 5 χρόνια πάντως από τώρα θα είμαι ακόμη περισσότερο… μπλεγμένος στον κόσμο του πόκερ απ’ ότι είμαι τώρα (είμαι πιθανόν πολύ κοντά στο να επιστρέψω δυναμικά) αλλά προς το παρόν δεν γνωρίζω πραγματικά το κατά πόσον θα θεωρώ τον εαυτό μου "επαγγελματία παίκτη πόκερ" από εδώ και πέρα. Θα εξακολουθήσω να παίζω, είμαι σίγουρος ότι θα αποτελεί μέρος της ζωής μου, απλά παρότι αισθάνομαι ότι απολαμβάνω όλη αυτή τη διαδικασία, δεν αντλώ την αίσθηση της ικανοποίησης και δεν νομίζω πραγματικά ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον.

Ίσως να σας κούρασα με όλες αυτές τις σκέψεις μου αλλά ήθελα να τις καταγράψω σε μια κόλλα χαρτί και αισθάνομαι ότι το κεφάλαιο πόκερ στην ζωή μου από μια σκοπιά αρχίζει να τελειώνει. Ίσως το μετανιώσω αλλά θέλω πραγματικά να κάνω μια καινούρια αρχή.