Αλλά καθώς το σκάκι είχε αρχίσει να εξελίσσεται σε κάτι άλλο για τον Σάργουερ με τις συνεχείς επιτυχίες του, ο πατέρας του αποφάσισε να τον απομακρύνει από εκεί, λαμβάνοντας πάντα την απόλυτη ευθύνη για το τι κάνουν τα παιδιά του.

“Στο τέλος ο πατέρας μου έγινε πολύ βάναυσος. Την ίδια στιγμή ήμουν τρομοκρατημένος από τα ορφανοτροφεία. Ένας από τους αδερφούς μου ήταν πραγματικά κακοποιημένος άσχημα εκεί και είχε ψυχολογικά προβλήματα με αποτέλεσμα να δώσει τέλος στην ζωή του, κι έτσι πάντοτε φοβόμουν ως παιδί. Η επιλογή του πατέρα μου φάνταζε ως η ασφαλέστερη επιλογή στα μάτια μου. Ήταν κάτι που ήξερα περισσότερο κι ένιωθα πιο δικό μου.”

Οι Καναδικές αρχές ωστόσο πήραν τον Τζεφ και την αδερφή του από την επιμέλεια του πατέρα τους μετά από ένα άρθρο του Τζον Κολαπίντο που δημοσιεύθηκε στο Vanity Fair. Το άρθρο με τίτλο “Σημείο Μηδέν” έκανε λόγο για βάναυση κακοποίηση των παιδιών από τον πατέρα τους, Μάϊκ Σάργουερ, την φυσική τους και την θετή τους μητέρα.

Ο Σάργουερ ταράχθηκε στην σκέψη του εν λόγω άρθρου. Ανεξαρτήτως για το τι ανέφερε και είναι συγκλονιστικά η οικογένεια του χωρίστηκε. Φοβούμενος λοιπόν τα ορφανοτροφεία, ο Τζεφ και η αδερφή του κατάφεραν να δραπετεύσουν και έσμιξαν ξανά με τον πατέρα τους. Ήταν το τέλος οποιασδήποτε φυσιολογικής ζωής είχαν αφήσει και το οριστικό τέλος στην μεγάλη του αγάπη, το σκάκι.

“Βασικά εκείνο τον καιρό, οι αρχές μας αναζητούσαν όλη την ώρα. Ακόμη κι όταν ο πατέρας μου με ανάγκασε να σταματήσω το σκάκι, σκέφτηκα ότι ίσως επανέλθω κάποια στιγμή. Μια παρανοϊκή κατάσταση για το υπόλοιπο της παιδικής μου ηλικίας.”

Το σκάκι ίσως έχασε έτσι ένα από τα καλύτερα ταλέντα, από την εποχή του Μπόμπι Φίσερ ακόμη. Ο Τζεφ, η αδερφή του κι ο πατέρας τους άλλαξαν τα ονόματα τους και εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο! Ο Τζεφ δεν θα εμφανιζόταν για τα επόμενα 20 χρόνια. Η περιέργεια των ανθρώπων για όλα αυτά τα χρόνια της εξαφάνισής του είναι έκδηλη.

“Τα τελευταία 10 χρόνια περιπλανιόμουν ως Τζεφ Σάργουερ αλλά ολόκληρη η ιστορία μου είναι κάπως περίπλοκη. Ζούσα βασικά σαν καταζητούμενος για πολλά χρόνια, κυρίως στην παιδική μου ηλικία. Ήταν πραγματικά τρομερό.”

Ο Σάργουερ κατευθύνθηκε στην Ευρώπη, ταξίδεψε μόνος του σε νεαρή εφηβική ηλικία με ψευδή ονόματα πριν επιστρέψει και πάλι στις Ηνωμένες Πολιτείες.

“Πραγματοποίησα πολλές αλλαγές στα 20 μου, και πολλά πράγματα τα κράτησα μέχρι τώρα. Η μόρφωση μου βασίζεται κατά κύριο λόγο σ’ αυτά τα λίγα που δίδαξε ο πατέρας μου σε μένα και την αδερφή μου. Νιώθω σαν κάποιος που προήλθε από μια αίρεση ή κάτι τέτοιο.”

Παλαιότερα, πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Σάργουερ ενεπλάκη σε αγορές ακινήτων με κάποιο φίλο του, ρισκάροντας ακόμη και μια ενδεχόμενη χρεωκοπία, αγοράζοντας σπίτια στο Vermont για να τα νοικιάζει σε φοιτητές, συγκεντρώνοντας ένα καλό ποσό πριν τα πουλήσει όλα την κατάλληλη στιγμή και λίγο πριν καταρρεύσει η αγορά. Έπειτα, χρησιμοποιώντας το φιλανδικό διαβατήριο του (η μητέρα του είναι Φιλανδή), πήγε στην Ευρώπη, όπου η Πολωνική αγορά είχε ακόμη κινητικότητα. Επένδυσε σε γη και μετακόμισε στο Γκντανσκ στην Βαλτική Θάλασσα. Όλα αυτά τρία χρόνια πριν.

“Πλέον είναι η πρώτη φορά σε ολόκληρη τη ζωή μου που δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα ως Τζεφ Σάργοερ ξανά: δεν υπάρχει αμηχανία για το παρελθόν μου καθώς έχουν περάσει αρκετά χρόνια.”

Ο Σάργουερ αστειεύεται λέγοντας πως έφτασε ένα σημείο πριν τρελαθεί (έτσι δεν συνηθίζεται για τα παιδιά-θαύματα;) αλλά δεν νιώθει καμία κακία, ακόμη κι αν υποπτεύεστε πως θέλει να απομακρύνει από το νου του τον πατέρα του, ο ίδιος δεν έχει να πει κακή λέξη γι’ αυτόν και αντιθέτως προσπαθεί να τον καταλάβει. Ξεφορτώθηκε τα άσχημα πράγματα από αυτόν και κράτησε μόνο τα καλά. Τα συνεχή ταξίδια τον βοήθησαν να μάθει πέντε γλώσσες και γράφει το σενάριο για μια ταινία αυτοβιογραφίας, που αναμένεται να προβληθεί ακόμη και μέσα στο 2010.

Όντας πάντοτε αυτοδίδακτος, ο Σάργουερ εξακολουθεί να προτιμά να τα “βγάζει πέρα μόνος του,” αλλά μετανιώνει που δεν είχε την ευκαιρία να προπονηθεί όπως έπρεπε όταν ήταν παίκτης στο σκάκι. Υπερασπιζόμενος τον τίτλο του στην Ρουμανία, ένα χρόνο μετά το Πουέρτο Ρίκο και χωρίς να έχει παίξει για αρκετό καιρό, ο Τζεφ αποκλείστηκε νωρίς.

“Ήξερα πολύ καλά πως ήμουν ένα παιδί που του έλειπε η ανάλογη κατάρτιση για να ισορροπήσει το παιχνίδι του. Απ’ την στιγμή που έγινα… εξπέρ στο παιχνίδι εκείνη ήταν η κρίσιμη στιγμή που θα απογείωνε πραγματικά το παιχνίδι μου.”

Ίσως έχει αυτό στο μυαλό του πλέον με συνέπεια να αντιμετωπίζει με διαφορετική προσέγγιση το πόκερ. Μπορεί να αποκομίζει πολύτιμες πληροφορίες μόνος του αλλά φρόντισε να πάρει πολύτιμες συμβουλές από αρκετούς… σοφούς του χώρου. Στην Βαρσοβία ο Σάργουερ βρήκε στο πρόσωπο του Ντημπ τον άνθρωπο που θα τον βοηθούσε, κάτι που ο Ντημπ θα δεχόταν συγκαταβατικά και θα συνεχιζόταν και στην Πορτογαλία.

Ο Σάργουερ δεν μπορούσε να προβλέψει ωστόσο την επίδραση του στον Ντημπ: μια δημόσια παραδοχή ότι ποτέ δεν πρόκειται να γίνει τόσος καλός όσο ο Τζεφ και πως θα παρατούσε το παιχνίδι εξαιτίας του (!), κάτι που σίγουρα ακούγεται δυσάρεστο για τον Σάργουερ, καλό του φίλο πλέον.

“Μου είπε ότι δεν είναι ακριβώς εξαιτίας μου, κι ότι είναι απλά φήμες που κυκλοφορούν. Μπορεί να συνετέλεσα κι εγώ ως ένα σημείο αλλά δεν πήρε την απόφαση αυτή επειδή έχασε από μένα,” δηλώνει ο Σάργουερ. “Νομίζω ότι το κάνει κυρίως γιατί χρειάζεται ένα διάλειμμα και ξεκούραση.”

Αλλά τι έχει να πει για όλα αυτά τα εγκωμιαστικά σχόλια που αναφέρονται στο πρόσωπο του; Νιώθει έτοιμος να κατακτήσει τον χώρο του πόκερ;

“Αν είναι όντως αλήθεια κι έχω δώσει μια νέα διάσταση κι ένα νέο ενδιαφέρον στο παιχνίδι αυτό είναι σπουδαίο. Δεν γνωρίζω καν ότι έχω ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού και τις ικανότητες που λένε διάφοροι. Δεν γνωρίζω πόσα από αυτά ευσταθούν τελικά.”

Ερωτήσεις που πολύ σύντομα αναμένεται να απαντηθούν. Κι ενώ ο Σάργουερ δεν είναι ο τύπος που θα μείνει καθηλωμένος σ’ ένα μέρος – κατοικεί στο Γκντανσκ κατά κύριο λόγο καθώς το προτιμά – στα άμεσα σχέδια του συμπεριλαμβανόταν το PCA τον Ιανουάριο. Αλλά για το υπόλοιπο του 2010 όλα είναι στον αέρα.

“Δεν έχω ιδέα τι μου επιφυλάσσει το 2010. Είμαι 31 ετών, Δεν τολμώ να ισχυρισθώ με σιγουριά ότι θα αποκομίζω χρήματα ως επαγγελματίας παίκτης πόκερ. Νομίζω ότι απλά είναι μια ευκαιρία για κάποιον που δεν τα πήγε και τόσο καλά στις επιχειρήσεις του.”

Αλλά με την προσοχή του κόσμου και πάλι στραμμένη πάνω του, τις κάμερες και τις συνεντεύξεις πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται αν το οχτάχρονο κάποτε παιδί-θαύμα θα έχει την δυνατότητα σήμερα να αρπάξει μια δεύτερη ευκαιρία για να κατακτήσει την κορυφή του κόσμου, χωρίς να σημαίνει όμως ότι η πρώτη πήγε χαμένη.

“Το πως όμως θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την πραγματικά σκληρή φύση των τουρνουά πόκερ θα σημάνει και το πόσο ικανός παίκτης μπορεί να εξελιχθεί,” δηλώνει ο Κόλοπαϊ που παρακολούθησε τον Σάργουερ από κοντά στο τραπέζι του στην Πορτογαλία, επισημαίνοντας την όχι και τόσο περίτεχνη διάταξη των chips που ο Σάργουερ είχε μπροστά του. “Αλλά αυτό που είναι ξεκάθαρο, είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να τον συγκρατήσει στο να εξελιχθεί σ’ ένα παίκτη παγκοσμίου κλάσεως”.

Ο Ντημπ διατηρώντας ωστόσο μερικές αμφιβολίες δηλώνει. “Αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό τους ανθρώπους live, συμπεριλαμβανομένου και μένα σε ποσοστό 100%. Η διαδικασία σκέψης του είναι σε πολύ υψηλότερο επίπεδο απ’ όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Είναι πραγματικά αρρωστημένος ο τρόπος παιχνιδιού του”.

Υπάρχει ωστόσο ακόμη μια κατεύθυνση την οποία δεν έχει… απαρνηθεί στην ζωή του. Δύο χρόνια πρωτύτερα ο Σάργουερ αποφάσισε να συμμετέχει σ’ ένα τουρνουά σκάκι, -το πρώτο μετά από 20 χρόνια- στο Malbork Castle, κοντά στο Γκντανσκ. Κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν πραγματικά: δεν είχε επίσημη κάρτα αναγνώρισης της Διεθνούς Ομοσπονδίας και μιλούσε με σπασμένη πολωνική προφορά. Τελικά τερμάτισε τρίτος αφού κατάφερε να υποσκελίσει τα εμπόδια σημαντικών σκακιστών. Η ιδέα να εξελιχθεί σ’ ένα grand master αρχίζει και πάλι να τον ελκύει.

“Θα ήθελα να αφιερώσω ένα σημαντικό διάστημα στο σκάκι,” δηλώνει, για να προσθέσει λίγο αργότερα: “Προς το παρόν όμως αφιερώνω περισσότερο χρόνο στο πόκερ καθώς φαίνεται πως βρίσκομαι σε εξαιρετική κατάσταση!”

Το σκάκι βέβαια, όπως και το πόκερ δεν είναι το ίδιο παιχνίδι που ήταν και 20 χρόνια πριν και βιώνει την δική του… επανάσταση με παίκτες να κυριαρχούν ξαφνικά στο online πεδίο από πολύ μικρή ηλικία.

“Δεν έχω καμία αμφιβολία πως αν ο Τζεφ επέστρεφε στο σκάκι θα τα πήγαινε υπερβολικά καλά,” δηλώνει σήμερα ο Παντολφίνι, που εξακολουθεί να διδάσκει και συνάντησε πρόσφατα τον Σάργουερ μετά από τόσα χρόνια. “Πολύ φοβάμαι όμως πως θα έχει να αντιμετωπίσει πλέον πολλούς ακόμη…. Τζεφ, με επιπλέον χρόνια εμπειρίας, καθηγητές υψηλού επιπέδου στις υπηρεσίες τους κι ένα παγκόσμιο ιστό πληροφοριών μπροστά στον υπολογιστή τους.”

Η επανεμφάνιση του Σάργουερ στο προσκήνιο και πόσο μάλλον σ’ ένα τόσο θαυματουργό και λαμπερό κόσμο όπως αυτός του πόκερ ήταν λογικό να γεννήσει απορίες και να ξεσηκώσει θύελλα συζητήσεων, αναγκάζοντας τους παίκτες να επανεξετάσουν όλα αυτά που κάποτε θεωρούσαν ‘de facto’. Η ιστορία του Τζεφ Σάργουερ μοιάζει σαν παραμύθι (με τα καλά και τα άσχημα του) και φαίνεται να συναρπάζει τους ανθρώπους που περιμένουν πλέον να δουν αν το άλλοτε παιδί-θαύμα στο σκάκι έχει τα φόντα να κατακτήσει την κορυφή του κόσμου στο πόκερ…