Συχνά γινόμαστε μάρτυρες καλών, «σκεπτόμενων» παικτών οι οποίοι τα βάζουν με την τύχη τους όταν χάνουν από κάποιον αρχάριο παίκτη ή κάποιον που, κατά τη γνώμη τους, δεν αντιμετωπίζει το παιχνίδι με την ίδια σοβαρότητα όπως αυτοί.

Ο Court Harrington, εκπαιδευτής του WSOP Academy και συντελεστής του Pocket Fives αναφέρθηκε, με άρθρο του, στο πώς κάποιο «σκεπτόμενοι» παίκτες προσεγγίζουν τους αρχάριους στο τραπέζι του πόκερ. Όπως θα δείτε, ο Harrington αναφέρει πως συχνά δε φταίει μόνο η τύχη αλλά και η λανθασμένη αντιμετώπιση του αρχάριου παίκτη από τον πιο έμπειρο που μπορεί να γείρει την πλάστιγγα σε βάρος του δεύτερου.

Ας δούμε τα όσα γράφει ο Harrington :

«Νιώθω πως πέφτω συνεχώς πάνω σε παίκτες που πιστεύουν πως είναι καλύτεροι από ότι πραγματικά είναι. Συχνά αναγκάζομαι να ακούσω τη γκρίνια τους σχετικά με το γιατί δεν κερδίζουν τους κακούς παίκτες ή, ειδικότερα, τους αρχάριους παίκτες με λιγότερες γνώσεις επί του παιχνιδιού.

Σίγουρα το να γνωρίζεις την ορολογία του πόκερ και το να έχεις διαβάσει κάποια βιβλία σε βοηθούν. Παρολαυτά, δε σε κάνουν απαραίτητα και καλύτερο παίκτη. Συχνά, απλά δίνουν στον παίκτη τις γνώσεις για να νομίσουν πως κατανοούν το παιχνίδι και πως απλά στέκονται άτυχοι όταν, στην πραγματικότητα, αυτό που κάνουν είναι να εφαρμόζουν με λάθος τρόπο τις γνώσεις τους, εστιάζοντας απλά στο πώς τους κερδίζουν οι κακοί παίκτες.

Αυτή η εμμονή του ότι «χάνω από κακούς παίκτες» νομίζω πως συμβάλλει ιδιαίτερα στο ότι πολλοί «σκεπτόμενοι παίκτες» που «μελετούν το παιχνίδι» αφιερώνουν τόσο χρόνο στο να γκρινιάζουν εκνευρισμένοι, αντί να προσπαθούν να βελτιωθούν.

Συζητούσα το συγκεκριμένο ζήτημα με κάποιον επί θεωρητικής βάσεως, γιατί πιστεύω ακράδαντα πως το πόκερ έχει να κάνει με γενική θεωρία και όχι με το να απομνημονεύεις στρατηγικές. Ο συγκεκριμένος, όμως, μου ζήτησε ένα παράδειγμα – όχι κάποιο hand, αλλά μια γενικότερη απόδειξη των παραπάνω.

Το σκέφτηκα και του ανέφερα την περίπτωση του να παίρνουμε value από τα καλά hands των παικτών. Οι αρχάριοι τείνουν να παίζουν με ευθύ και ξεκάθαρο τρόπο. Όταν έχουν καλό hand ποντάρουν και, συχνά, όσο καλύτερο είναι το hand τόσο μεγαλύτερο είναι το ποντάρισμα. Μακροχρόνια, απέναντι σε καλούς παίκτες, η στρατηγική αυτή δε θα αποδώσει καρπούς. Με έκανε όμως να σκεφτώ την άλλη όψη του νομίσματος. Ο σκεπτόμενος παίκτης το παρακάνει και τελικά καταλήγει να μην παίρνει value από τα hands του. Αντίθετα, πληρώνει έναν παίκτη ο οποίος – κατά την άποψή του – δεν έχει ιδέα από το παιχνίδι.

«Γιατί να ποντάρει 1.5 φορά το pot αν έχει τα nuts; Θα κάνω call με middle pair». Τα φύλλα ανοίγουν και ακολουθεί η… έκρηξη : «Πώς βρέθηκες εκεί με αυτό το hand και έκανες set στο river; Είμαι τόσο άτυχος! Δε μπορώ να κερδίσω ούτε καν τους ανόητους που ποντάρουν παραπάνω από το pot στο river!»

Ο τύπος που πόνταρε σε ανάγκασε να τον πληρώσεις τέσσερις – πέντε φορές παραπάνω από ότι θα σε πλήρωνε αυτός, στην ακριβώς αντίθετη περίπτωση – αν φυσικά είχε κάνει call. Αν ο «σκεπτόμενος παίκτης» είχε ένα καλό hand ενδεχομένως να πόνταρε το 1/3 του pot, φοβούμενος να ποντάρει περισσότερα και δε δεχθεί call.

Στο σημείο αυτό οι αρχάριοι παίκτες κάνουν ακόμα ένα λάθος απέναντι στους αρχάριους. Από τη μια μεριά είναι λάθος να σκεπτόμαστε υπερβολικά για το πώς παίζουν και, ως αποτέλεσμα, να παίζουμε λανθασμένα. Από την άλλη, είναι λάθος να μη παίρνουμε value από τα hands μας.

Συχνά, είτε θα κάνουν call είτε όχι ανεξάρτητα από το μέγεθος του πονταρίσματός μας. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, πρέπει να πάρουμε όση περισσότερη value μπορούμε από τα μεγάλα μας hands και να εντοπίσουμε τους παίκτες που τείνουν τόσο να πληρώνουν μεγάλα πονταρίσματα όσο και να απωθούνται από pots με μικρότερα πονταρίσματα, όταν αυτός είναι ο στόχος μας.

Στο chat μου, χρησιμοποίησα ένα παράδειγμα ενός τύπου που έχουμε αντιμετωπίσει και οι δύο. «Αν ο Τζο έχει A-Q και υπάρχει Άσος στο board, νομίζεις πως θα πάει πάσο αν ποντάρεις το pot και όχι το μισό pot ; ». Η απάντηση ήταν πως ο Τζο κάνει πάντα call με top pair ανεξάρτητα από το μέγεθος του πονταρίσματος.

«Εντάξει λοιπόν, θα κάνει call με Τ-9 σε flop A-K-9 αν ποντάρεις $50 σε pot $150;» . Η απάντηση ήταν όχι. Με αυτό το hand σε αυτό το board θα πάει πάσο σε οποιοδήποτε ποντάρισμα. Πλέον το σκεπτικό μου γινόταν ξεκάθαρο.

Προχωρήσαμε λίγο περισσότερο, συζητώντας τη «μεταμόρφωση» του παικτικού μας χαρακτήρα αλλά και αναφέροντας πως υπάρχουν παίκτες και καταστάσεις που απαιτούν πολύ απλή στρατηγική. Διεκδικήστε περισσότερη value με τα hands σας ποντάροντας δυνατά. Αν κάνουν call, θα κάνουν call στα μεγάλα πονταρίσματα τόσο συχνά όσο και στα μικρότερα.

Το πόκερ είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο παιχνίδι. Οι στόχοι μας μετακινούνται συνεχώς. Είναι ο αντίπαλός σας ο αρχάριος που πιστεύετε πως είναι; Πώς παίζει με τα draws του; Πρόκειται να φύγει από το τραπέζι; Κερδίζει ή χάνει; Αν τον θέσετε all-in και χάσει, θα φέρει επιπλέον χρήματα στο τραπέζι ή προστατεύει τις μάρκες του ώστε να μπορεί να παραμείνει στο παιχνίδι;

Όλα αυτά, και πολλά ακόμα, είναι ζητήματα που πρέπει να αναλογίζεται ένας παίκτης. Μην σκέφτεστε υπερβολικά όμως και μη νομίζετε πως ο αντίπαλός σας αντιμετωπίζει το παιχνίδι όπως εσείς. Εκμεταλλευτείτε τις αδυναμίες του αντί να του επιτρέπετε να σας μπερδεύει τόσο πολύ, σε σημείο που ένα μειονέκτημά του να μετατρέπεται σε πλεονέκτημά του απέναντι σε κάποιον που αντιδρά λανθασμένα.»