Το Gap Concept

Γιάννης ΠερτσινίδηςΤουρνουά ΠόκερLeave a Comment

Aussie Millions Final Table

O επαγγελματίας παίκτης του πόκερ και συγγραφέας Ντέϊβιντ Σλάνσκυ είναι ο «πατέρας» του όρου Gap Concept, τον οποίο και παρουσίασε στο κλασικό πλέον βιβλίο του ‘Tournament Poker for Advanced Players ’.

Η έννοια του gap concept χρησιμοποιείται περισσότερο στα τουρνουά και δηλώνει τη διαφορά ανάμεσα στη δύναμη ενός hand που χρειάζεστε για να κάνετε raise με τη δύναμη ενός hand που χρειάζεστε για να κάνετε call σε κάποιο raise.

Το ‘gap’(κενό διάστημα) δηλαδή περιγράφει το πόσο μεγάλη είναι η απόσταση ανάμεσα στην αξία του hand ενός raiser και την αξία του hand ενός πιθανού caller. Αυτό το ‘gap’ αυξάνεται όταν παίζετε εναντίον ενός ‘σφιχτού’ αντιπάλου και μειώνεται απέναντι σ’ ένα ‘χαλαρό’ παίκτη.

Ένα παράδειγμα για το που μπορεί να χρησιμοποιηθεί το gap concept είναι όταν κρατάτε ένα hand όπως A-10 σε μέση ή τελευταία θέση. Αν υπάρξει raise πριν από εσάς, το πιθανότερο είναι πως ο αντίπαλος θα έχει δυνατότερο hand γιατί έχει κάνει raise από αρχική θέση.

Το raise από αρχική θέση δηλώνει συνήθως περισσότερη ‘δύναμη’ από ένα raise στις τελευταίες θέσεις, γιατί ο “early potition raiser” γνωρίζει πως μετά από αυτόν θα ενεργήσει μία σειρά από παίκτες κι επίσης ότι στους επόμενους γύρους είναι αυτός που μιλάει πρώτος.

Επομένως μπορούμε να τοποθετήσουμε τον αντίπαλο μας σε ένα range από πολύ καλά hands όπως είναι τα AK, AQ, AJ, AA, KK, QQ, JJ και ακολούθως. Τα περισσότερα από αυτά τα hands με τα οποία ένας παίκτης συνήθως κάνει raise από αρχική θέση έχουν το hand μας dominated. Επομένως οφείλουμε να κάνουμε πάσο το δικό μας hand.

Αν παρολ’ αυτά δεν υπήρχε κανένα raise πριν και η δράση μεταφερθεί σε μας, ίσως είναι καλή ιδέα να κάνουμε raise γιατί πιθανότατα έχουμε το καλύτερο hand. Εκτός των άλλων θα πρέπει να χρησιμοποιούμε το gap concept ως δικό μας πλεονέκτημα, γιατί όσοι παίκτες ενεργήσουν μετά από εμάς θα υποψιάζονται ότι έχουμε ένα πολύ δυνατό hand όπως αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, και θα πρέπει να έχουν αντίστοιχα ένα πολύ ισχυρό hand για να κάνουν call.

Επιπλέον, κάνοντας raise από τελευταία θέση έχουμε πολλές πιθανότητες να κερδίσουμε επιτόπου το pot καθώς υπάρχουν λιγότεροι παίκτες να ενεργήσουν μετά από εμάς.

τραπεζι πόκερ Το gap concept βασίζεται σε παίκτες που τοποθετούν τον αρχικό raiser σε ένα ορισμένο εύρος από hands, με τα οποία θεωρούν ότι θα μπορούσε να κάνει raise. Όσο πιο ‘σφιχτή’ είναι η εικόνα που θα παρουσιάζει στο τραπέζι ο raiser, τόσο μικρότερο θα είναι το εύρος των hands και ακολούθως μεγαλύτερο το ‘gap’(κενό) ανάμεσα στην αξία του hand του raiser και του hand με το οποίο ο παίκτης σχεδιάζει να κάνει call. Αντίθετα το gap μειώνεται αν ο raiser είναι ‘χαλαρός’, καθώς τέτοιοι παίκτες πραγματοποιούν raise με πολύ πιο αδύναμα αρχικά φύλλα. Αυτό σημαίνει ότι το call σε raise ‘σφιχτού’ παίκτη απαιτεί πολύ ισχυρότερα hands από το call στο raise ενός ‘χαλαρού’ παίκτη.

Ίσως φαινομενικά να υπάρχει μια σύγχυση στην αρχή, αλλά η βασική ιδέα που ουσιαστικά υιοθετείται είναι πως πρέπει να έχετε ένα πολύ καλό hand για να κάνετε call σε raise ενός ‘σφιχτού’ παίκτη και πως δεν είναι πάντα απαραίτητο να κρατάτε ένα ισχυρό hand για να κάνετε call σε raise ενός χαλαρού παίκτη.

Όταν κάνετε raise, αυτομάτως κάνετε μία «δήλωση» στον αντίπαλο σας και γενικά στο υπόλοιπο τραπέζι πως έχετε ένα ισχυρό hand. Από την άλλη όμως, όταν κάποιος παίκτης κάνει raise, δεν σημαίνει απαραίτητα πως διαθέτει ένα ισχυρό hand, καθώς μπορεί να παίζει απλά επιθετικό πόκερ και αυτό να είναι το στιλ παιχνιδιού του.

Συνεπώς εκεί εμφανίζεται το gap concept που καταδεικνύει πόσο πιο δυνατό hand χρειάζεστε για να κάνετε call σε ένα raise απ’ ότι αν πραγματοποιήσετε εσείς οι ίδιοι πρώτοι ένα raise! Το gap concept χρησιμοποιείται για να αναδείξει τα πλεονεκτήματα του επιθετικού παιχνιδιού, αλλά παράλληλα και το πόσο επιλεκτικοί οφείλετε να είστε στα hands με τα οποία συμμετέχετε όταν αντιμετωπίζετε κάποιο raise.