Όταν πρωτοξεκίνησα να παίζω τουρνουά πόκερ, κατά κάποιο μυστήριο λόγο αποκλειόμουνα πολλές φορές λίγο πριν φθάσω στις θέσεις με τα χρήματα. Η τακτική μου ήταν να παίζω πολύ σφιχτά στα αρχικά στάδια, και καθώς τα blinds ανέβαιναν, περίμενα τα καλά χέρια για να ποντάρω τα ρέστα μου. Αυτό πολύ συχνά είχε σαν αποτέλεσμα να καίγομαι με καλά, όχι όμως κι εξαιρετικά χέρια – για παράδειγμα A-J ή 10-10.

Το να αποκλειστείς με κάποιο χέρι σαν το 10-10 λίγο πριν φθάσεις στις θέσεις με χρήματα, είναι κατά κάποιο τρόπο αξιοσέβαστο. Όταν οι φίλοι σου θα σε ρωτήσουν πως αποκλείστηκες, μπορείς να πεις, “Είχα μείνει με λίγες μάρκες κι έκανα ρελάνς ποντάροντας τα ρέστα μου (12 big blinds) με ένα ζευγάρι δεκάρια..”. Η απάντησή τους λογικά θα είναι κάπως έτσι: “Εντάξει, καλά έπαιξες. Έπρεπε να ρισκάρεις σε εκείνο το σημείο.”

Προφανώς η απάντηση είναι σωστή και κατά τις πρώτες μέρες έβρισκα αρκετά παρήγορο το γεγονός ότι ο αποκλεισμός μου ήταν αναπόφευκτος. Όμως έπειτα από κάποιο διάστημα άρχισα να κάνω στον εαυτό μου μία πολύ κρίσιμη ερώτηση, “Γιατί να έχω σε εκείνο το σημείο μόνο 12 big blinds;”

Διαβάζοντας και παρακολουθώντας τα χέρια που έπαιζαν οι επαγγελματίες στα μεγάλα τουρνουά, είδα κινήσεις που φαινόταν πραγματικά απίστευτες και αδικαιολόγητες. Είναι δυνατόν να ποντάρεις τα ρέστα σου πριν το flop με χέρια όπως το 7-8 ή το 6-8; Το θεωρούσα αδιανόητο! “Μα πως στα αλήθεια ρισκάρουν να αποκλειστούν με ένα τέτοιο χέρι;”

Η ερώτηση αυτή, μαζί με την προηγούμενη ερώτηση γιατί δηλαδή δεν είχα ποτέ αρκετές μάρκες κατά το τελείωμα ενός τουρνουά, με οδήγησε να ανακαλύψω κάποια κρίσιμα λάθη που έκανα στις αναλύσεις μου.

Συνειδητοποίησα ότι όλες οι αποφάσεις μου για την αξία των χεριών επηρεαζόταν από τους πίνακες που είχα διαβάσει σε διάφορα βιβλία πόκερ και οι οποίοι ως γνωστόν εμφανίζουν την πιθανότητα νίκης ενός χεριού, για παράδειγμα του 10-10, απέναντι σε δύο τυχαία φύλλα. Είχα ξεχάσει τελείως να συνυπολογίσω τις πιθανότητες που υπάρχουν να πάνε πάσο οι αντίπαλοι.

Ο  παίκτης που κάνει ρελάνς με 6-8, φυσικά ελπίζει να κερδίσει το ποτ χωρίς μάχη. Οι πιθανότητες της κίνησής του αυτής ωστόσο πρέπει να είναι αρκετά υψηλές ώστε να τη δικαιώνουν, όμως όχι και τόσο υψηλές όσο νομίζουν λανθασμένα οι περισσότεροι!

Ας υποθέσουμε ότι τα blinds είναι $400-$800 και η στοίβα σας είναι $11,500. Βρίσκεστε στο big blind. Ο παίκτης στη θέση του ντήλερ (έχει $15,000) ανεβάζει στα $2,400 και το small blind πηγαίνει πάσο. Προσωπικά σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις θα έκανα ένα απλό call σε ένα τέτοιο σενάριο, όμως θα συνιστούσα να ποντάρετε τα ρέστα σας.

Αν πάτε πάσο θα μείνετε μόνο με $10,700, ενώ αν η κίνησή σας πετύχει θα ανεβάσετε τη στοίβα σας στις $14,200 ($10,600 + $2,400 + $400 + $800). Το ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο σενάριο είναι ότι σχεδόν με οποιοδήποτε χέρι κι αν ανέβασε το στοίχημα ο παίκτης στη θέση του ντήλερ έχει περισσότερες πιθανότητες, όμως σε σχέση με ένα απλό  call, το ρελάνς με 6-8 είναι καλύτερη κίνηση.

Σκεφθείτε το εξής: Ένας επιθετικός παίκτης ίσως να κάνει raise από τη θέση του ντήλερ στο 40% των περιπτώσεων, όμως θα κάνει call στο δικό σας all-in μόνο στο 20% των χεριών με τα οποία ανεβάζει. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν η προσδοκώμενη αξία της κίνησης είναι καθαρά θετική και άρα δικαιώνεται απόλυτα!

Δηλαδή στο 80% των περιπτώσεων προσθέτετε $3,700 στη στοίβα σας χωρίς να δώσετε μάχη, και στο 20% διεκδικείτε ένα ποτ αξίας $23,400 με μειονέκτημα 30/70. Είναι μάλιστα καλύτερα να ποντάρετε τα ρέστα σας παρά να πάτε πάσο στην περίπτωση που εξετάζουμε αν οι πιθανότητες ο αντίπαλός σας να πάει πάσο είναι παραπάνω από 46.8%. Όταν αρχίζετε να παίζετε με τα νούμερα σε αυτούς τους υπολογισμούς, σύντομα θα καταλάβετε ότι οι πιθανότητες να πάει πάσο ο αντίπαλός σας είναι σημαντικότερες από εκείνες του να επικρατήσει το χέρι σας αν τελικά δει το στοίχημα.

Για το λόγο αυτό οι κορυφαίοι παίκτες θα κάνουν μία κίνηση με οποιαδήποτε δύο φύλλα, αν «διαβάσουν» ότι ο αντίπαλός τους είναι πιθανό να πάει πάσο. Έχουν επίσης και μία παρηγοριά ότι αν και διάβασαν τελείως λάθος την κατάσταση (για παράδειγμα έκαναν ρελάνς με 2-7 διαφορετικού χρώματος και ο αντίπαλος είδε το στοίχημα), έχουν ακόμη κάποιες πιθανότητες να κερδίσουν το χέρι. Το 7-2 διαφορετικού χρώματος έχει περίπου  24% πιθανότητες νίκης (είναι 31% απέναντι σε δύο μεγάλα φύλλα και 12% απέναντι σε ένα μεγάλο ζευγάρι).

Στα τουρνουά είμαι έτοιμος να κάνω μία επιθετική κίνηση σχεδόν με οποιοδήποτε αρχικό χέρι, και κάνω στον εαυτό μου τις εξής ερωτήσεις:

1. Τι χέρι θα νομίζουν ότι κρατάω οι αντίπαλοί μου αν κάνω εδώ ένα raise;
2. Με τι χέρι άραγε κάποιος αντίπαλος θα έβλεπε το στοίχημά μου;
3. Αν τελικά καλέσει το στοίχημα, ποιες είναι οι πιθανότητες νίκης μου;

Αυτό το νέο ευρύτερο πλαίσιο σκέψης με οδήγησε στο να παίζω πιο επιθετικά και να βελτιώσω τα αποτελέσματά μου. Οι πρώτες δύο ερωτήσεις είναι εκείνες που καθορίζουν τις πιθανότητες να πάει κάποιος αντίπαλος πάσο. Αν οι πιθανότητες αυτές είναι υψηλές, τότε ίσως είναι σωστό να κάνετε μία κίνηση, ακόμη κι όταν το χέρι που κρατάτε δεν είναι καν αξιόλογο! Η τρίτη ερώτηση προσδιορίζει πόσο ισχυρό είναι το χέρι σας απέναντι σε κάποιο call.

Τέλος, θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι επιθετικές κινήσεις πρέπει να γίνονται με φειδώ, και στις κατάλληλες συνθήκες. Αν για παράδειγμα παίζετε σε ένα τουρνουά των $5 με απεριόριστα rebuy, τότε το να ποντάρετε τα ρέστα σας με 6-8, πιθανότατα σημαίνει ότι βρίσκεστε σε κατάσταση tilt. Όμως η ίδια κίνηση αν γίνει σε ένα τουρνουά των $200 κι ενώ βρίσκεστε κοντά στις θέσεις με χρήματα, μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί μία έξυπνη στρατηγική!