Με αφορμή την 2η Οκτωβρίου που δείχνει πως καθιερώνεται στον κόσμο του πόκερ ως “Doyle Brunson Day” o Connor Richards συνομίλησε με αρκετούς βετεράνους και μη παίκτες που γνώρισαν από κοντά τον Τεξανό θρύλο του πόκερ.
O Brunson στη TV
Mori Eskandani: H αγαπημένη μου ανάμνηση από τα παρασκήνια του High Stakes Poker ήταν στα γυρίσματα ενός trailer που έπρεπε να βρεθούμε πάνω σε μια βάρκα παριστάνοντας ότι είμαστε εν μέσω καταιγίδας.
Έτσι είναι και τα high stakes. Στην πραγματικότητα μας φυσούσε νερό ένας ανεμιστήρας. Η βάρκα αυτή ήταν σε μια πλατφόρμα κάπως ψηλά και είχαμε κρατήσει μια ξεχωριστή θέση για τον Doyle επειδή είχε πατερίτσες όπου θα φαινόταν όμως σαν να βρίσκεται πάνω στη βάρκα.
Έρχεται λοιπόν και μας βλέπει και ρωτάει τι κάνουμε. Του εξηγώ ότι κρατήσαμε μια ξεχωριστή θέση γι” αυτόν ώστε να μην χρειαστεί ν” ανέβει πάνω.
“Να μην ανέβω;” αναρωτήθηκε και πέταξε τις πατερίτσες και ανέβηκε! Το μόνο που έπρεπε να του πεις είναι να μην κάνει κάτι, θα πήγαινε και θα το έκανε.
Eli Elezra: Βάζαμε διάφορα prop bets στο High Stakes Poker με τον Doyle, τον Mori και τον Chip, αλλά κάποια στιγμή το σταματήσαμε γιατί κανείς από το κοινό δεν γνώριζε για τι μιλούσαμε και τι στοιχήματα είχαμε βάλει.
Dan Shak: Έπαιξα μαζί του στο High Stakes Poker και κάποιες φορές στο Bobby’s Room, αλλά όχι πολύ.
Mike Matusow: Δεν έπαιξα πολύ μαζί του, μόνο στο High Stakes Poker όπου γκρίνιαζε αρκετά.
Το τελευταίο run στο main event
Μετά τους δύο σερί τίτλους στο WSOP Main Event το 1976 και το 1977 ο Brunson ήρθε δεύτερος στο 1980 Main Event και τέταρτος στο 1982 Main Event. Την επόμενη χρονιά έμελλε να φτάσει για τελευταία φορά στο Main Event final table τερματίζοντας τρίτος για $108.000.
Tom McEvoy: Παίζαμε στο 1983 Main Event, εγώ ήμουν πρωτάρης και σχετικά άγνωστος αν και είχα κερδίσει το limit hold’em μια εβδομάδα πριν κερδίσω το Main Event. Είχα κερδίσει κι ένα limit hold’em event στο Superbowl of Poker του 1982, αλλά δεν είχα παίξει καθόλου no-limit Hold’em τότε.
Δεν υπήρχε πολύ no-limit hold’em, είχα μια εμπειρία όμως από τουρνουά, πιθανότατα περισσότερο από τον καθένα. Μου άρεσαν τα τουρνουά και είχε πολλά μικρά τουρνουά στην πόλη. Έτσι γνώρισα και τον Johnny Chan πριν γίνει διάσημος. Έτσι λοιπόν αν και δεν είχα εμπειρία στο No Limit Hold’em είχα από τουρνουά.
Είχα συνειδητοποιήσει πως δεν έπρεπε ν” αφήσω κανένα από όλους αυτούς τους γνωστούς παίκτες να με… τρομοκρατήσει. Κάθε φορά που πίστευα ότι ο Doyle Brunson με μπλόφαρε τον κέρδιζα. Κάποια στιγμή με κοίταξε, καθόμουν δίπλα του και τον είχα θέση, πρέπει να ήταν στη Day 3 του τουρνουά, και μου λέει, «Κανείς ζωντανός άνδρας δεν μπορεί να κάνει αυτό που κάνεις εσύ και να ξεφύγει.»
Ήμασταν ακόμη στα δύο τελευταία τραπέζια όταν το είπε και σίγουρος για τον εαυτό του έκανε ένα μικρό raise στο button κι εγώ βρέθηκα με βαλέδες στο small blind. Κάνω re-raise και callάρει. Το flop φέρνει Κ-Q και κάτι μικρό, rainbow. Προφανώς όχι καλό flop για βαλέδες, αλλά αυτό δεν μ” εμπόδισε να ποντάρω ξανά. Κάνει call, δεν είμαστε ακόμη στα χρήματα κι έτσι γνωρίζω ότι πρέπει να σταματήσω.
Τσεκάραμε σε turn που δεν βοηθούσε κανένα και στο river μου κάνει ένα μεγάλο bet και πετάω τα φύλλα μου. Μου έδειξε Α-10. Έπειτα έπαιξα λίγο πιο σφιχτά γιατί ήθελα να μπω στο final table και στα έπαθλα.
Τελικά φτάσαμε στο final table όπου ο Rod Peate είχε το chip lead με λίγες παραπάνω από 300.000, ακολουθούσε ο Doyle με 250.00 κι εγώ αρκετά πίσω με 117.000. Βρέθηκα όμως σε μεγάλη μέρα και στο τέλος χρειάστηκε να παίξουμε 7-8 ώρες heads-up, ρεκόρ που κράτησε 30 χρόνια!
Όλοι πάντως στο 3-handed περίμεναν ότι ο Brunson θα κερδίσει. Στο τελευταίο του hand o Rod Peate είχε top set και ο Doyle top pair και flush draw, 9-9 vs J-9 σε 9-high flop με δύο καρό. Ο Doyle έκανε ένα overbet κι έγινε committed.
Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά που ο Doyle Brunson θα έφτανε στο final table του Main Event. Ακολούθησαν βέβαια άλλα bracelets και διάφορα ακόμη.
Πάντοτε στην κορυφή του παιχνιδιού
Tom Dwan: Είχα εκπλαγεί από το πόσο καλός ήταν ο Doyle ακόμη και σε νέα παιχνίδια που παίζαμε κατά καιρούς. Κάποιες φορές υπήρχαν παραλλαγές που είχαν παίξει οι αντίπαλοι του πολλά hands online. Σίγουρα ο αριθμός των hands που παίζεις είναι σημαντικός παράγοντας, αλλά ο Doyle ήταν ευφυέστατος τύπος κι είχα εντυπωσιαστεί.
Ben Lamb: Έπαιξε στο κορυφαίο επίπεδο για επτά δεκαετίες, επτά ολόκληρες δεκαετίες. Κανείς άλλος δεν το έχει πλησιάσει αυτό. Ίσως ο Billy Baxter μόνο, αλλά ο Doyle ήταν σίγουρα ο Νονός του πόκερ. Έπαιξε από την εφηβεία του ως τα βαθειά γεράματα. Δεν έχει ξαναγίνει στα υψηλότερα stakes και ίσως να μην γίνει ξανά ποτέ.
Eli Elezra: Κατά τη διάρκεια της πανδημίας όπου κανείς δεν έβγαινε από το σπίτι το μόνο που κάναμε με τον Doyle και τον Chip ήταν να ποντάρουμε στο αθλητικό στοίχημα, κυρίως στο baseball. Θυμάμαι να παίζουμε όλους τους αγώνες του baseball και να βάζουν $150.000, $200.000 και $250.000 σε κάθε παιχνίδι!
Δεν θέλαμε να πάμε ακόμη σε καζίνο και ξεκινήσαμε να παίζουμε Chinese στο σπίτι του Richie Klar, κι εκτός του Doyle ήταν οι Eric Wasserson, Jennifer Harman, John Monette και κάποιοι ακόμη. Είχε την πλάκα του γιατί ήταν ο ίδιος και απαράλλακτος Doyle.
Τις τελευταίες φορές που εμφανίστηκε ο Doyle χρειάστηκε να τον βοηθήσουμε να βγει από το αμάξι, το σώμα του τον είχε εγκαταλείψει, αλλά το μυαλό του ήταν εκεί.
Όταν έχανε ένα pot, ή κάποιο session στο Chinese, στενοχωριόταν, γκρίνιαζε, αλλά έπαιζε καλά. Γι” αυτό παρακαλώ τον Θεό να έχω τέτοια διαύγεια όταν μεγαλώσω. Το σώμα είναι σώμα, τι μπορείς να κάνεις;
Προς το τέλος έγινε και κάτι που δεν έδωσε κανείς προσοχή. Συναντιόμασταν γύρω στις 13:00, κάποιες φορές 12:00 ή 14:00, δεν έχει σημασία. Ο Doyle συνήθιζε να ξυπνάει από τις 10:00.
Αρχικά, το 2018 και το 2019, παίζαμε ως τα μεσάνυχτα, έπειτα ως τις 22:00 και τελικά ως τις 20:00. Πάντοτε όμως, είτε κέρδιζε, είτε έχανε, είτε έπαιζε 13 ώρες, σηκωνόταν. Αυτό έμαθα από τον Doyle.
Dan Shak: Είχα εντυπωσιαστεί από την ενέργεια που είχε και το πόσο μεγάλα sessions έπαιζε ανεξαρτήτως ηλικίας, ήταν πραγματικός Iron Man.
Andy Bloch: Υπάρχουν κι άλλοι επαγγελματίες με διάρκεια στον χώρο που έχω αντιμετωπίσει, αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια, το επίπεδο δεξιοτήτων τους έφθινε, είτε λόγω ηλικίας, είτε γιατί κάνανε διάφορες καταχρήσεις, είτε επειδή το skillset τους δεν συμβάδιζε πλέον με την εποχή.
Ο Doyle όμως ήταν το κάτι άλλο και παρέμεινε στα κορυφαία επίπεδα. Δεν νομίζω πως όλοι αυτοί οι νεαροί παίκτες με το game theory που ξεπήδησαν στο παιχνίδι είχαν κάποιο πλεονέκτημα έναντι του, εξακολουθούσε να είναι πολύ ανταγωνιστικός.
Eli Elezra: Έπαιξα μαζί του στο Bobby’s Room το 2022 κατά τη διάρκεια του World Series κι εκεί άρχισε να βάζει διάφορα prop bets ξανά. Ξέρετε τα στοιχήματα αυτά δεν είναι τόσο εύκολα, έπαιζαν έως και 10 props σε τρία sessions κι έπρεπε να θυμάσαι πολλά πράγματα.
Αν χάνεις prop bet χάνεις χρήματα κι ο Doyle σπάνια έχανε, ήταν απίστευτο το πόσο καλός ήταν, ένας από τους καλύτερους και στο κομμάτι αυτό.
Ο Doyle συνήθιζε να παίρνει κι ένα μερίδιο από μένα, κάποιες φορές ένα τέτοιο prop bet μπορεί να σου κοστίσει $200.000 ή $300.000! Έπαιζε όπως τις παλιές καλές ημέρες και το μυαλό του εξακολουθούσε να είναι κοφτερό ως το τέλος.
Jennifer Harman: Ήταν τρομακτικά δύσκολο όταν έφυγε από τη ζωή, ήταν ένας αληθινός θρύλος του πόκερ. Είναι εντυπωσιακό πως έζησε όλες τις εποχές του πόκερ ουσιαστικά, εκτός από την… περίοδο της Άγριας Δύσης και του Wild Bill Hickok.
Είδε ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους κυριολεκτικά στα τραπέζια μέχρι το σημείο που το πόκερ έγινε ένα αξιοσέβαστο επάγγελμα. Πλήθος ιστοριών, αρκετές τις συμπεριέλαβε και στην αυτοβιογραφία του που τουλάχιστον έμεινε για να τον θυμόμαστε.
Ο νονός του πόκερ
Mori Eskandani: Μπορείς να φτάσεις σ” ένα συγκεκριμένο επίπεδο στο παιχνίδι, τα υπόλοιπα είναι το πως γεννήθηκες για κάτι. Το DNA σου, πείτε το όπως θέλετε. Δεν μπορείς να εκπαιδευθείς για να φτάσεις σε τέτοιο υψηλό σημείο, δεν μπορεί να στο διδάξει κάποιος. Αν το έχεις το έχεις. Και ο Doyle το είχε.
Tom McEvoy: Ήταν ήδη το μεγαλύτερο όνομα στο πόκερ όταν μετακόμισα μόνιμα στο Λας Βέγκας, Για μένα πάντα παραμένει το Νο1 στον κόσμο, Ήταν ο Νονός του πόκερ και δεν μπορεί ν” αντικατασταθεί. Είναι στους Big Three μαζί με Phil Hellmuth και Daniel Negreanu, αλλά για μένα κατέχει την κορυφαία θέση. Ο Ivey, δεν έχει την ίδια δημοσιότητα, είναι κατά τη γνώμη μου στην 4η θέση.
Ο Doyle ήταν φανταστικός παίκτης. Θα μπορούσε να είχε κερδίσει περισσότερα bracelets αν είχε επικεντρωθεί σ” αυτά. Μην ξεχνάτε πως παλιότερα που ήταν μικρότερα τα fields, ήταν αναμφίβολα ο κορυφαίος παίκτης no-limit player στον κόσμο και δεν κυνηγούσε τα bracelets. Τα χρήματα τότε ήταν στα cash games και όχι στο WSOP. Ακόμη κι έτσι κέρδισε δέκα βραχιόλια!
Dan Shak: Νομίζω πως εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή, προφανώς τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους όπως και η διάρκεια. Βρέθηκε στον χώρο πριν καν μάθουν το παιχνίδι οι περισσότεροι, τα βιβλία του άφησαν εποχή, το Super/System ήταν ίσως το καλύτερο που βγήκε ποτέ.
Eli Elezra: Πολλοί από εμάς λειτουργούμε με το ένστικτο, οι παίκτες της παλιάς σχολής δεν έχουν GTO, solvers και άλλα σχετικά. Και πιστεύω πως ο Doyle ήταν ο μοναδικός από αυτή τη σχολή που αποφάσισε ότι το πόκερ πρέπει να… μεγαλώσει και γι” αυτό έγραψε τότε το Super/System.
Δεν ξέρω αν η αρχική ιδέα ήταν για να βγάλει χρήματα, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι δεν μπορείς να γίνεις εκατομμυριούχος από το βιβλίο, το έγραψε λοιπόν για την επόμενη γενιά. Ο Doyle ήταν ένα βήμα μπροστά από την εποχή του και γι” αυτό ήταν τόσο ξεχωριστός.
Έζησε το παιχνίδι από τον… δρόμο, παίζοντας με τα όπλα να τον σημαδεύουν, με περίεργους τύπους, με μαφιόζους και κατάφερε να μορφωθεί, να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και να γράψει καλά βιβλία. Αυτή ήταν και η διαφορά του με μένα και τον Chip για παράδειγμα Εμείς παίζαμε μόνο.