Ο Λη Τζόουνς – συγγραφέας του πόκερ, κι επί χρόνια μάνατζερ του PokerStars (τον τελευταίο χρόνο μετακόμισε στο Cake Poker) – περιγράφει στο τελευταίο του άρθρο μία κατάσταση στο τραπέζι του πόκερ την οποία ονομάζει «σιωπηρή συμπαιγνία», και η οποία ειδικά στα μάτια των παικτών που συχνάζουν σε live poker rooms με πολλά ….donks είναι βέβαιο ότι θα δείχνει απόλυτα οικεία.
Διαβάστε παρακάτω το εξαιρετικό αυτό άρθρο:
‘Όταν αρχικά έγραφα το Winning Low Limit Hold’ em (1994) ο φίλος μου και συνάδελφος παίκτης πόκερ Ρόι Χασιμότο μου περιέγραφε ένα φαινόμενο που ήταν σχετικά καινούριο στην σκηνή του πόκερ εκείνο τον καιρό. Βλέπετε το hold’ em είχε μόλις νομιμοποιηθεί στην Καλιφόρνια και ο καθένας ήθελε να ζήσει από κοντά το παιχνίδι κι αγωνιζόμενος να βλέπει συνέχεια το flop.
Θυμάμαι επίσης πως το αγαπημένο παιχνίδι τότε ήταν το Limit Texas Hold’ em και δεν μπορούσες να πετάξεις τους παίκτες έξω από το pot κάνοντας ένα μεγάλο raise. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως παίζατε σε $2-4 Limit Hold’em. Τα blinds ήταν $1 και $2. Αν κάνατε raise στα $4 με Άσο-Ρήγα suited, 4-5 παίκτες θα πραγματοποιούσαν μ’ ευχαρίστηση το call.
Φυσικά ακόμη κι αν στο flop πετυχαίνατε top pair δεν θα είχατε ιδέα για το που βρίσκεστε με τόσους πολλούς αντιπάλους στο hand. Παρομοίως το να μπλοφάρατε σ’ ένα τόσο μεγάλο πεδίο ήταν αδιανόητο καθώς κάποιος θα πραγματοποιούσε το call.
Αυτό για κάποιους λοιπόν ήταν ο ορισμός της ‘σιωπηρής συμπαιγνίας’. Όχι οι παίκτες δεν συνεργαζόντουσαν ενεργά εναντίον του raiser. Αλλά όταν πολλοί εξ’ αυτών πραγματοποιούσαν call σε ένα raise -από την οπτική του raiser- αισθανόταν ότι όλοι είχαν συνεννοηθεί ώστε να τον εξουδετερώσουν ελπίζοντας ένας από αυτούς να «χτυπήσει» γερά το φλοπ.
Η έλευση του No Limit Hold’ em (NLHE) έφερε τέλος στο φαινόμενο αυτό κατά ένα μεγάλο βαθμό. Αν υπήρχε ένα raise και μια σειρά από calls κάποιος συνήθως εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και τοποθετούσε ένα τεράστιο three-bet. Κι έτσι εφευρέθηκε το squeeze play.
Αλλά η πρόσφατη αύξηση της δημοτικότητας του Pot Limit Omaha (PLO) επανέφερε το θέμα της ‘σιωπηρής συμπαιγνίας’ με ακόμη πιο δυναμικό τρόπο. Ο περιορισμός στο μέγεθος του raise, μπορεί να αποβεί εξαιρετικά δελεαστικός σε κάποιον, ώστε να βρει ένα λόγο για να κάνει call στο 3,5 big blind raise σας. Απ’ τη στιγμή που ένας παίκτης θα το κάνει όλοι οι επόμενοι παίκτες θα ισχυριστούν τα ‘pot odds’ και θα εισέλθουν επίσης.
Αυτό σημαίνει πως είναι τρομερά δύσκολο να περιορίσεις το πεδίο με hands που προτιμάς να έχεις μικρότερο αριθμό αντιπάλων (μεγάλα ζεύγη για παράδειγμα).
Ας υποθέσουμε ότι αγωνίζεστε σε $.50-$1 PLO και κάνετε raise από hijack θέση με ζεύγος άσους- κι ένας από αυτούς είναι suited. Οι παίκτες από cutoff και button απαντούν με call όπως επίσης και το small blind. Το flop εμφανίζει J-5-5 rainbow. Θα συνεχίζατε το continuation-bet με τους συγκεκριμένους άσους όπως θα κάνατε στο hold’em; Σε γενικές γραμμές όχι. Υπάρχουν 12 φύλλα που είναι εναντίον σας και αν ένα από αυτά είναι το πεντάρι τότε θα βρεθείτε σε δυσμενή θέση.
Εκτός αυτού ένας παίκτης με πεντάρι δεν πρόκειται να κάνει fold. Δεν θα κάνει εκτός κι αν τα stacks είναι εξαιρετικά μεγάλα και τότε παρατήσει ένα πέντε με μικρό kicker αν δεν καταφέρει να συμπληρώσει κάτι. Αλλά να θυμάστε πως έστω κι ένα ζεύγος αν έχει στο συγκεκριμένο hand προσδοκά σε μια σειρά από outs και πρέπει να εξαπολύσετε 2-3 πονταρίσματα για να τον κάνετε να παρατήσει τα trips του.
Κάτι τέτοιο φυσικά θα λειτουργήσει εξαιρετικά για σας αν είστε εσείς εκείνοι που θα χτυπήσετε γερά το flop. Τώρα όλα τα χρήματα που έχουν τοποθετηθεί pre-flop γίνονται μέρος της δύναμης σας στην προσπάθειά σας να πετάξετε έξω τα draws που πιθανόν να είναι εναντίον σας.
Τώρα ας ανατρέξουμε πάλι στο προηγούμενο hand και ας υποθέσουμε ότι ένα από τα side cards μας με τους άσους ήταν ένα πεντάρι. Παρατηρείτε ότι υπάρχουν πλέον 15 μεγάλα πονταρίσματα και το stack-to-pot ratio (SPR) είναι μικρότερο από 7 (υποθέτοντας ότι ο καθένας ξεκίνησε με σχεδόν 100 bib-blind stacks) Αυτό σημαίνει πως τα pot-size bets (PSBs) στο flop και στο turn πρόκειται να δώσουν τέλος σε οτιδήποτε ενδιαφέρον στο hand.
Είναι φανερό ωστόσο πως τις περισσότερες φορές δεν πρόκειται να δείτε ένα ευχάριστο flop. Θα έχετε τους άσους σας ‘γυμνούς’ ν’ αντιμετωπίσουν 12 τυχαία φύλλα οποιοδήποτε εκ των οποίων μπορεί να αποβεί μοιραίο για το… πανέμορφο ζεύγος σας.
Αυτό σημαίνει πως όταν παρατηρείτε αυτή την ‘σχολιαρίστικη’ αντιμετώπιση (και είναι υπερβολική σε lower stakes PLO games) μην προσπαθείτε να τρομάξετε τους αντιπάλους σας μ’ ένα τέτοιο hand.
Πριν χρόνια σ’ ένα από τα πρώτα βιβλία σχετικά με το Omaha ο Bob Ciaffone σχολίασε το εξής:«‘μην προσπαθείτε να παρουσιάσετε ένα hand που δεν έχετε, κάποιος πιθανότατα το κοιτάει ήδη».
Αυτή είναι μια ιδιαίτερα σοφή συμβουλή όταν το τραπέζι «συνωμοτεί σιωπηλά και άθελά του» εναντίον του αρχικού δικού σας κυρίαρχου hand.