Ο Στέφεν Μπάρτλεϋ του περιδοδικού PokerPlayer ανέλαβε την… διερεύνηση της υπόθεσης "Σάργουερ" και τις άγνωστες πτυχές γύρω από την πολυτάραχη ζωή του γνωστού παίκτη… Το βιογραφικό του νεαρού άσου είναι άκρως εντυπωσιακό, και θα σας το παραθέσουμε σε δύο μέρη:
“Αξιοποιεί στο μέγιστο βαθμό τις πληροφορίες που λαμβάνει από τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και μένα σε ποσοστό 100%. Η διαδικασία σκέψης του είναι σε πολύ υψηλότερο επίπεδο απ’ όσο θα μπορούσα να φανταστώ.” – Σον Ντημπ
Πολύ γρήγορα κατάφερε να εξελιχθεί όχι μόνο στον καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο παίκτη που μυήθηκε στο παιχνίδι, αλλάζοντας ακόμη και τον τρόπο που παίζεται το πόκερ (!), αλλά και σ’ ένα παίκτη που ελάχιστοι έχουν την δυνατότητα να τον αντιμετωπίσουν καθώς η λύση βρίσκεται καλά… αμπαρωμένη σ’ ένα μοναδικό μυαλό με ιδιαίτερη ανατροφή.
Αυτός είναι ο Τζεφ Σάργουερ, και είναι εδώ για να αποδείξει στους πάντες πως όλα όσα του καταμαρτυρούνται είναι αληθινά.
“Αποτελεί πιθανότατα το σπουδαιότερο μυαλό που έχει εισέλθει στον κόσμο των τουρνουά ποτέ στην ιστορία,” αναφέρει ο Τζόναθαν “FatalError” Αγκουϊάρ στο Two plus Two: “Χωρίς υπερβολή.”
Κι είναι μια αίσθηση που μοιράζονται όχι μόνο οι αυθεντίες στον χώρο του πόκερ αλλά και όσοι έχουν παρακολουθήσει τον Σάργουερ από κοντά. Χωρίς βιβλία, χωρίς online δράση, απλά και μόνο μ’ ένα χαρισματικό μυαλό που κατάφερε να εισέλθει στον χώρο του πόκερ μόλις 1,5 χρόνο πριν. Μήπως βρήκε ο κόσμος του πόκερ τελικά το νέο παιδί-θαύμα, αναρωτιούνται πολλοί;
EPT Prague, Δεκέμβριος 2008: Ο Σάργουερ παίρνει την θέση του στο πρώτο live τουρνουά. Αντιμετωπίζει σκληρό ανταγωνισμό, ‘οπλισμένος’ μόνο με ενθουσιασμό, ανοιχτό μυαλό κι ένα χαμόγελο στα χείλη. Πολύ ευγενικός, χωρίς τον φόβο ότι θα δώσει πληροφορίες, με σωστή αντίληψη και αφοσιωμένος πλήρως σ’ αυτό που κάνει – τι καλύτερο για ένα ντεμπούτο από ένα μικρό cash;
“Ήταν μια σπουδαία αρχή όντως,” δήλωνε ο Σάργουερ, μιλώντας στο Hilton Prague ένα χρόνο αργότερα. Ντυμένος με… πολιτική περιβολή και χωρίς το πουκάμισο του χορηγού του – μια μικρή ιστοσελίδα με βάση την Φιλανδία – μοιάζει για αρκετά… κοινό θνητό. Ένας άνδρας του οποίου ωστόσο οι μετοχές εκτοξεύθηκαν στην αγορά και συναρπάζει τα πλήθη. Ευκρινής και ευχάριστος, έδινε την πρώτη μεγάλη του συνέντευξη μετά την επανεμφάνιση του, με τις ειδήσεις γύρω από το όνομα του ν’ αρχίζουν να προσελκύουν την προσοχή των ανθρώπων και πάλι. “Ήταν το πρώτο μεγάλο μου τουρνουά. Ήμουν αρκετά πιο ‘σφιχτός’ παίκτης απ’ ότι είμαι τώρα, αλλά βασιζόμουν σε ‘διαβάσματα’ και βασικά μαθηματικά. Δεν έκανα όλα αυτά τα θεαματικά check-raises.”
Ο Σάργουερ αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες απ’ όσα έμαθε στα final tables σε Ταλίν, Ελσίνκι και Βαρκελώνη πριν έρθει η νέα σεζόν EPT. Το Κίεβο ήταν μια κακή αρχή για τον Καναδό αλλά η μοίρα τον έφερε μπροστά στον Σον Ντημπ, μια συνάντηση που θα θεωρείτο ως η στιγμή που θα άλλαζε το παιχνίδι!
Ακολούθησε η στάση της Βαρσοβίας. Ο Σάργουερ βρέθηκε να προπορεύεται με αρκετά ξεκούραστο τρόπο. Κι ενώ στον εσωτερικό του κόσμο κυριαρχούσαν οι σκέψεις και οι αναλύσεις ενός αξιοθαύμαστου νου, στο τραπέζι ο Σάργουερ εμφανιζόταν αρκετά καλοσυνάτος και άνετος, κάνοντας ερωτήσεις και αποκαθιστώντας την αυτοπεποίθηση στους παίκτες που συνέτριβε! Τις περισσότερες φορές κέρδιζε, αλλά κι όταν έχανε, απλά σήμαινε ότι υπήρχαν περισσότερες διαθέσιμες μάρκες για να διεκδικήσει. Ήταν φανερό πως ο Σάργουερ απολάμβανε το παιχνίδι.
“Λεηλατεί τους αδύναμους παίκτες και κατατροπώνει τους ισχυρούς,” δηλώνει ο Τζιμ “Mr_BigQueso” Κόλοπαϊ. “Το στιλ του, με δυο λόγια, είναι να αναγκάζει τον καθένα να βάζει απαίσια hands, να τους φέρνει στα μέτρα του και να τους περιπλέκει συνεχώς σε δύσκολες και μπερδεμένες καταστάσεις, το οποίο είναι φανταστικό.”
Κατ’ επανάληψη ο Σάργουερ θα απέφευγε τις εστιάσεις σε συγκεκριμένα πρόσωπα και αντιθέτως στόχευε στον καθένα. Ο Σόρελ Μίτσι, παραδέχθηκε ότι κατατροπώθηκε από τον Σάργουερ, όταν μπήκε all-in με Q-K off-suit κι ενώ ο Σάργουερ κρατούσε άσους.
“Ίσως είναι μεταφυσικά τα πράγματα… Δεν ξέρω ακριβώς τι κάνω,” δηλώνει ο Σάργουερ και προσθέτει πονηρά: “Υποθέτω ότι έχω κάποιες ιδέες και απλά συνεχίζω να τις αξιοποιώ.”
Κι αν ο Σάργουερ έστρεψε τα φώτα πάνω του στην Βαρσοβία για πρώτη φορά, στο Vilamoura τρεις εβδομάδες αργότερα κατέπληξε με την παρουσία του στέλνοντας στο rail παίκτες όπως οι Ντημπ, Κόλοπαϊ, Μίτσι και Αγκουϊάρ. Ο Σάργουερ έφτασε στο τελικό τραπέζι, όπου στάθηκε άτυχος και κατετάγη στην τρίτη θέση, κάτι που ήταν αρκετό όμως για να στραφούν και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του.
“Αν παραμείνει στο πόκερ για ακόμη έξι μήνες, δεν έχω καμία αμφιβολία πως θα θεωρείται στην ίδια κατηγορία με παίκτες όπως ο Μένλο,” γράφει ο Ντημπ.
“Η προσέγγιση του είναι ακριβώς το άλλο άκρο,” απεφάνθη ο Μάϊκ “Timex” ΜακΝτόναλντ που αγωνίστηκε απέναντι στον Σάργουερ στην Πορτογαλία. “Παρότι το TwoPlusTwo συμβουλεύει τους παίκτες να μην μπαίνουν σε δύσκολα pots με κάθε θυσία, εκείνος προσπαθεί επίμονα να εμπλακεί σε όσο το δυνατόν περισσότερα δύσκολα pots μπορεί!”
Είναι κάποιου είδους τέχνασμα; Μια διαφωνία σχηματίστηκε ανάμεσα σ’ αυτούς που είδαν τον Σάργουερ να αγωνίζεται από κοντά και αυτούς που απλά άκουσαν ή διάβασαν κάτι. Αλλά οι επικριτές του ήταν εύλογο να αμφιβάλλουν όταν η αυτοπεποίθηση τους έχει δεχθεί ένα τέτοιο πλήγμα μέσα σε μόλις 12 μήνες.
Έχει καταστεί ήδη φόβητρο για τους αντιπάλους που είναι σχεδόν αδύνατο να τον μιμηθούν: μαθηματικά, ταλέντο, συνήθεια αλλά και πολλές ανατροπές, καμία de facto τεχνική. Δεν μπορείς να μιμηθείς τον τρόπο που σκέφτεται ή την ταχύτητα με την οποία δουλεύει. Το κάνει αυτό για διασκέδαση του.
“Βλέπω τις κινήσεις που πραγματοποιούν, τις θυμάμαι και απλά προσαρμόζομαι. Η αυτοπεποίθηση ποτέ δεν αποτέλεσε ζήτημα για μένα!” δηλώνει γελώντας ο Σάργουερ. “Ως παιδί είχα λίγο παραπάνω αυτοπεποίθηση αλλά ως ενήλικος πλέον την μετρίασα αρκετά. Μέσα μου ωστόσο εξακολουθεί να υπάρχει ισχυρή δόση αυτοπεποίθησης κι είναι κάτι που ήδη μ’ έχει φτάσει σ’ ένα πολύ καλό επίπεδο στο πόκερ.”
Η αυτοπεποίθηση του επεξεργάζεται με ταχύτατο τρόπο ότι φέρνει στο νου του, απόρροια ίσως ενός συχνά… γκρίζου φόντου γύρω από την παιδική του ηλικία που περιελάμβανε ένα ανεξήγητο ταλέντο στο σκάκι, μια πολυτάραχη παιδική ηλικία με κακοποίηση, φόβο και τον μανδύα του καταζητούμενου για πολλά χρόνια…
Washington Square Park, Νέα Υόρκη: Ένα δεκάχρονο παιδί κάθεται σ’ ένα τραπέζι και μάχεται σ’ έναν αγώνα σκάκι. Σαστισμένος καθώς έχει περικυκλωθεί από δεκάδες ανθρώπους που το παρακολουθούν με τα μικρά σανδάλια του, κερδίζει τους πάντες σε αγώνες σκάκι ταχύτητας ενός λεπτού. Ακριβώς από πίσω του, ο πατέρας, με φουντωτό μαλλί και γενειάδα παρακολουθεί τον γιο του να απολαμβάνει δημοσιότητα και τις τηλεοπτικές κάμερες να πέφτουν πάνω του. Ένα νέο αστέρι αναδύεται στο σκάκι, έτοιμο να λάμψει εκτυφλωτικά.
“Μου άρεσαν οι κάμερες κι όλη εκείνη η κατάσταση,” ομολογεί σήμερα ο Σάργουερ που παρουσιάζει δημοσιεύματα του τύπου της εποχής στην ιστοσελίδα του. “Εξακολουθώ να λατρεύω τις κάμερες και θυμάμαι πως τις αγάπησα όταν λάμβανε χώρα εκείνη η σειρά αγώνων στο σκάκι.”
Ήταν τόσο εκπληκτική η διορατικότητα και η ευφυία που επιδείκνυε στο σκάκι ο Σάργουερ που προσκλήθηκε μέχρι και από τον κορυφαίο σκακιστή (Grandmaster) Έντμαρ Μεντνίς για να παρέχει σχολιασμό (!) σ’ ένα αγώνα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανάμεσα στους Κασπάροφ και Καρπόφ το 1986, σε ηλικία μόλις επτά ετών! Αξέχαστη αναμφίβολα η στιγμή κατά την οποία ο Σάργουερ προέβλεψε την πιθανή κίνηση πολύ πριν ο Καρπόφ την πραγματοποιήσει τελικά (πήρε 30 λεπτά για τον Καρπόφ και μόλις 2 για τον Σάργουερ), μια κίνηση που διέφυγε ακόμη κι από τον Μεντνίς, αυθεντία στο παιχνίδι του Καρπόφ!
Ο Σάργουερ μάλιστα έγινε εξέχων θέμα ακόμη και στην Canada Day (εθνική ημέρα στον Καναδά), παίζοντας ταυτόχρονα παιχνίδια απέναντι σε 40 ανθρώπους στο Κοινοβούλιο της Οτάβα. Ο Μπρους Παντολφίνι, που θα δίδασκε για σύντομο χρονικό διάστημα τον Σάργουερ στο Manhattan Chess Club, περιέγραψε με χαρακτηριστικό τρόπο το εκπληκτικό ταλέντο που επέδειξε ο νεαρός τότε παίκτης στις συγκεκριμένες αναμετρήσεις.
“Καθώς έπιανε θέση μάχης η ταχύτατη διορατικότητα του θα του έδινε αρκετά δεδομένα κι επειδή όλα κινούνταν σε λογικά πλαίσια γνώριζε αμέσως που ήταν τα περισσότερα από τα άλλα πιόνια χωρίς καν να τα βλέπει – σαν τον Γουέιν Γκρέτσκι (διάσημος παίκτης χόκεϊ) που μπορούσε να κινηθεί και να ελέγξει τον δίσκο χωρίς να χρειαστεί να κοιτάξει.”
Σε ηλικία οχτώ ετών ο Σάργουερ κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κάτω των 10 στο Πουέρτο Ρίκο. Τόσο αυτός όσο και η αδελφή του Τζούλια (που κέρδισε το αντίστοιχο τίτλο των κοριτσιών κάτω των 10) δέχθηκαν δωρεάν υποτροφία στο Manhattan Chess Club από τον Παντολφίνι, τιμή που προοριζόταν για τους κορυφαίους σκακιστές στον κόσμο (!), καθώς ο Παντολφίνι διέκρινε στον Σάργουερ πράγματα που δεν είχε δει ποτέ στο παρελθόν.
“Είχε αξιοθαύμαστη μνήμη – όχι μνήμη επανάληψης αλλά εξελισσόμενη – που αμέσως συσχέτιζε συγκεκριμένες ιδέες με άλλες, δηλώνει ο Παντολφίνι. “Ο Τζεφ θα μπορούσε να δει… χιλιόμετρα μπροστά χωρίς να χρειαστεί να κουνήσει τα πιόνια.”
Ο Σάργουερ θα περνούσε έκτοτε όλη την μέρα του στο Manhattan Chess Club, παραβλέποντας τα εμπόδια και οδηγούμενος στο Carnegie Hall, το σπίτι του συλλόγου μέχρι το κλείσιμο του το 2002. Μια… ασυνήθιστη ανατροφή θα του έδινε το δικαίωμα να παίξει σκάκι από πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας του δεν τον έστειλε στο σχολείο, ενώ δίδαξε ο ίδιος στα παιδιά του διάβασμα από 3 ετών (!) και στην συνέχεια να γράφουνε, αφήνοντας τα δύο αδέλφια ουσιαστικά να διδαχτούνε από μόνα τους κάτι που επεκτάθηκε και στο σκάκι.
Το μοναδικό επίσημο κοουτσάρισμα του Σάργουερ ήταν ο σύντομος χρόνος που ξόδεψε μαζί με τον Παντολφίνι. Αντιθέτως μαζί με τον πατέρα και την αδελφή του ζούσαν ένα… νομαδικό τρόπο ζωής, ταξιδεύοντας με το αμάξι σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες για τουρνουά σκάκι και εκδηλώσεις. Μια παιδική ηλικία που σημαδεύτηκε από… ύπνο στο αμάξι και ατελείωτους αγώνες σκάκι, πάντα υπό την αυστηρή καθοδήγηση του πατέρα τους.
“Ήμασταν σκληραγωγημένα παιδιά. Μου άρεσε που ταξίδευα παντού με το αμάξι Ήταν ωραία να ξυπνάς σ’ ένα ολοκαίνουριο μέρος. Αλλά ταυτόχρονα ελάχιστες ανέσεις. Συνήθισα σ’ ένα τέτοιο τρόπο ζωής καθώς έτσι μεγάλωσα. Ήθελε να με σκληραγωγήσει.”
Το σκάκι γρήγορα εξελίχθηκε ως η κατάλληλη διαφυγή του….