Με πρόσφατο άρθρο του στο περιοδικό CardPlayer, ο Matt Matros τονίζει τη σημασία που έχουν τα δυνατά πονταρίσματα στο NL Texas Hold’em .
Ειδικότερα, ο Matros εστιάζει στο μέγεθος των πονταρισμάτων μας στο river, εξηγώντας γιατί – υπό τις κατάλληλες συνθήκες – ένα μεγάλο ποντάρισμα, ακόμα και αν έχει μικρότερες πιθανότητες να δεχθεί call, είναι μακροχρόνια πιο επικερδές.
«O Ed Miller διδάσκει πως πρέπει να ποντάρουμε δυνατά με τα καλά μας hands. Αυτή η συμβουλή βρίσκει μεγάλη εφαρμογή στο river ενός hand. Ένας μέτριος παίκτης του NL Hold’em συχνά πέφτει στην παγίδα του να σκεφτεί “όλα τα φύλλα έχουν βγει, επομένως δε χρειάζεται να προστατέψω πλέον το hand μου. Άρα, δε χρειάζεται να ποντάρω δυνατά”. Η λογική αυτή μπορεί να οδηγήσει τον παίκτη στο να αποφύγει τα μικρά, έστω, πονταρίσματα με τα μέτρια hands του αλλά και τα δυνατά του πονταρίσματα με τα μεγάλα του hands. Αμφότερα τα λάθη θα αποδεχθούν ιδιαίτερα επιζήμια, μακροπρόθεσμα.
Είναι αλήθεια πως υπάρχουν περισσότεροι λόγοι για να ποντάρετε στο flop και το turn από ότι το river. Τα πονταρίσματα στο flop και το turn δέχονται calls από draws ενώ αυτά στο river μόνο από κάποιο “έτοιμο” hand. Φυσικά πάντα υπάρχουν οι εξαιρέσεις με παίκτες να ποντάρουν μπλοφάροντας, να δέχονται call και να κερδίζουν – αλλά αυτές είναι, όπως είπαμε, εξαιρέσεις. Το θέμα είναι πως οι κακοί παίκτες εξακολουθούν να αρέσκονται στο να κάνουν call με άσχημα hands, ειδικά στο river. Εξάλλου, αν κάνουν call σε κάποια από τις προηγούμενες streets, ίσως πρέπει να κάνουν και πάλι call αφού, αν κάνουν call στο river και κερδίσουν θα κερδίσουν το pot! Εμπιστευτείτε την κρίση σας, αναλύστε τα πιθανά hands του αντιπάλου σας και αν πιστεύετε πως υπάρχει πιθανότητα το overpair σας, το top pair σας ή το middle pair σας να είναι το καλύτερο hand, πρέπει να το ποντάρετε για value στο τέλος.
Συνέπεια της προαναφερθείσας ιδέας είναι πως όταν έχετε ένα μεγάλο hand, πρέπει να ποντάρετε δυνατά. Γιατί; Και πάλι, επειδή οι παίκτες αρέσκονται στο να κάνουν call. Το call είναι πολύ πιο διασκεδαστικό από το πάσο – σε ποιον αρέσει, εξάλλου, να τα παρατάει; Η περιέργεια είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης – όπως επίσης και το να πιστεύεις πως το hand σου είναι καλύτερο από αυτό του άλλου. Κανένας δεν θέλει να πηγαίνει πάσο – λιγότερο από όλους, εγώ – αλλά οι καλοί παίκτες εκπαιδεύονται στο να το κάνουν, όταν είναι απαραίτητο. Οι κακοί παίκτες υποκύπτουν στην ανθρώπινη φύση τους και κάνουν call. Γιαυτό, ποντάρετε δυνατά!
Ακόμα και αν ο αντίπαλός σας είναι πιθανόν να κάνει call σε κάποιο μικρό ποντάρισμα, συχνά το μεγαλύτερο ποντάρισμα είναι προτιμότερο. Ας πούμε πως ο αντίπαλός σας έχει ένα hand όπως π.χ. δεύτερο ζευγάρι και εσείς κρατάτε τα nuts. Λογικά θα υποθέσετε πως αν π.χ. ποντάρετε 2.000 υπάρχει πιθανότητα 80% να δεχθείτε call ενώ η ίδια πιθανότητα πέφτει στο 20% αν ποντάρετε 10.000 . Μακροπρόθεσμα, θα κερδίσετε 2.000*0,80 = 1.600 από το μικρό ποντάρισμα, και 10.000*0,20 = 2.000 από το μεγάλο ποντάρισμα. Έτσι, το ποντάρισμα των 10.000 έχει μεγαλύτερη value.
Aν σκέφτεστε να δοκιμάσετε το μεγάλο ποντάρισμα στο river, σκεφτείτε με ποια hands ο αντίπαλός σας θα κάνει call. Σε κάποια boards, θα δεχθείτε call ανεξάρτητα από το πόσα θα ποντάρετε. Έπαιξα ένα hand στο πρόσφατο Borgata Fall Poker Open main event που αντικατοπτρίζει αυτό που γράφω.
Ο αντίπαλός μου έκανε raise στο button και έκανα call στο big blind με Κ-Q. Το flop ήταν Τ-9-8 και μετά από δύο check, ήρθε ο βαλές στο turn δίνοντάς μου straight. Πόνταρα 7.000 και δέχθηκα call. Το pot ήταν στις 29.000 και το river ήταν ένας ακόμη βαλές. Έπρεπε να αποφασίσω λοιπόν πόσα θα ποντάρω. Ήταν πλέον δελεαστικό το να ποντάρω λίγα “προσπαθώντας να πληρωθώ”. Ας σκεφτούμε όμως πώς θα έπαιζε ο αντίπαλός μου – ένας ευθύς, αρχάριος παίκτης – με συγκεκριμένα hands. Αν είχε κάνει call στο turn με ένα ζευγάρι, θα πιεζόταν να κάνει call σε ένα οποιοδήποτε ποντάρισμα στο river. Αν κρατούσε δύο ζεύγη και έκανε full house στο τέλος, θα έπρεπε να πάω πάσο στο raise του (και πάλι, επειδή ήταν “ευθύς” παίκτης) χάνοντας, έτσι, όσα είχα ποντάρει.
Βασισμένος στην παραπάνω ανάλυση, θεωρώ πως αξίζει το μεγάλο ποντάρισμα. Θα έχανα περισσότερα αν έπεφτα πάνω σε κάποιο δυνατό hand – αλλά αυτά συμβαίνουν στο πόκερ. Τα πιθανά του full house ήταν με J-8, J-9 ή J-T (δε τον είχα ικανό να κάνει check με set στο flop) ενώ τα πιθανά του straights ήταν με Q-8, Q-9, Q-10, A-Q, Q-Q, Q-7 suited ή με ακόμα χειρότερες suited ντάμες. Κοιτώντας τους συνδυασμούς, είναι φανερό πως ήταν πιθανότερο ο αντίπαλός μου να κάνει Q-high straight παρά full house. Έτσι, πρέπει να παίξω το hand παριστάνοντας πως έχω τα nuts – ποντάροντας δυνατά – και κατόπιν να πάω ένα – πλέον εκνευριστικό – πάσο αν δεχθώ raise. Πόσο μεγάλο θα έπρεπε να είναι το ποντάρισμά μου; Τα δύο τρία του pot; Τα τρία τέταρτα; Όλο το pot; Τα stacks μας ήταν αρκετά μεγάλα, τόσο ώστε θεωρούσα πως θα μπορούσα να ποντάρω 31.000 στο pot των 29.000. Όταν ο αντίπαλός μου έκανε αμέσως call, κατάλαβα πως το overbet μου ηταν… μικρό. Θα μπορούσα να είχα ποντάρει 37.000 ή περισσότερα, δίχως ο αντίπαλός μου να σκεφτεί καν το ενδεχόμενο του να πάει πάσο.
Αν διαπιστώνετε πως τα value bets σας δέχονται συχνά call στο river, μεγαλώστε τα. Δε χρειάζετε να το κάνετε αμέσως αν αυτή η κίνηση σας δυσκολεύει, αλλά να μεγαλώνετε σταδιακά το ποντάρισμά σας μέχρι να σταματήσετε να δέχεστε calls. Αν οι αντίπαλοί σας μοιάζουν με τον δικό μου στο προηγούμενο παράδειγμα, θα ανακαλύψετε πως θα ποντάρετε περισσότερα συνεχώς, δεχόμενοι πάντα call – κάτι που θα φέρει και περισσότερα χρήματα στην τσέπη σας!»