Ο Tony Carleo είναι ο περίφημος ληστής του Bellagio που κατάφερε τον Δεκέμβριο του 2010 ν’ αποσπάσει $1.500.000 σε μάρκες και να διαφύγει από το καζίνο.
Επτά εβδομάδες αργότερα συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε 9ετή φυλάκιση. Η απίστευτη ιστορία του έγινε το ‘θέμα του μήνα’ στο περιοδικό Rolling Stone.
Ακολουθεί το άρθρο του όπως δημοσιεύθηκε στο ρεπορτάζ του Keith Romer.
«Καθόμουν σ’ ένα καζίνο και άρχισε να συγκεντρώνεται κόσμος σ’ ένα τραπέζι με ζάρια, όλοι ήθελαν να δουν αυτό το παιχνίδι,» θυμάται ο Carleo.
Ένας άνδρας είχε ποντάρει στο 8, να έρθουν δηλαδή τα δύο ζάρια με αριθμό 4 και κατάφερε να το πετύχει αλλεπάλληλες φορές. Τα $5 μετατράπηκαν σε $50, εν συνεχεία σε $500 και ούτω καθ’ εξής. Ο Carleo προσπάθησε να προσεγγίσει το τραπέζι ώστε να βλέπει το παιχνίδι πιο καλά κι έβλεπε τον άνδρα αυτό να κερδίζει συνεχώς με το 8άρι!
Το πλήθος εξεπλάγην. Το να πετύχεις το οχτάρι μια φορά ήταν πιθανό, το να πετύχεις 4 φορές συνεχόμενα όμως ήταν σχεδόν απίθανο! Ο dealer έσπρωξε ένα πύργο από χρωματιστές μάρκες αξίας $50.000 στον τύπο αυτό που είχε ξεκινήσει με μόλις πέντε δολάρια!
Για τον Carleo η ιστορία αυτή ήταν η πεποίθηση που πάντα είχε μέσα του. Όσο έχεις τα… κότσια να προκαλείς την τύχη σου δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να σου συμβεί.
«Αν μπορούσε να το κάνει αυτό θα μπορούσα κι εγώ. Θα μπορούσε να συμβεί και σε μένα.»
Κάποια χρόνια αργότερα τον Δεκέμβριο του 2010, ο Carleo έφτασε μια Τρίτη στις 4 το πρωί στο καζίνο Bellagio με στόχο να θέσει σε πράξη τα όσα πίστευε. Πάρκαρε την μηχανή Suzuki σ’ ένα μονοπάτι που ήταν για το υπηρετικό προσωπικό. Φορούσε σκούρες φόρμες, γάντια μηχανής και το κράνος. Στο αριστερό του χέρι, κρυμμένο μες την μπροστινή τσέπη του είχε ένα όπλο.
«Δεν είχα σκοπό να το χρησιμοποιήσω για κάτι άλλο πέρα από αυτοπροστασία. Θα πρέπει να έχεις τις σφαίρες μέσα όμως. Ειδάλλως το όπλο είναι απλά ένα αντικείμενο.»
Σ’ ένα μπουθ μπροστά στην είσοδο του καζίνο ήταν μια υπάλληλος ασφαλείας, μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία έκανε πίσω. Νωρίτερα το βράδυ είχε φροντίσει να λάβει κοκαΐνη και οξυκωδόνη. Εισήλθε στο καζίνο και κινήθηκε γρήγορα κοντά σ’ ένα τοίχο δίπλα στα ‘φρουτάκια’.
Πέντε μέρες νωρίτερα ο Carleo είχε ληστέψει το πρώτο του καζίνο: ήταν το Suncoast όπου άρπαξε $19.000! Τα χρήματα αυτά είχαν τονώσει την αυτοπεποίθηση του κι η αδρεναλίνη φαίνοταν να έχει αυξήσει την αντιληπτική του ικανότητα.
«Ένιωθα σαν αρπακτικό που καταδίωκε την λεία του.»
Η λεία του εν προκειμένω ήταν το τραπέζι με τα ζάρια που είχε τα υψηλότερα όρια, το μοναδικό που ήταν ανοιχτό εκείνη την ώρα.
Πλησίασε γρήγορα το τραπέζι, τράβηξε το όπλο κι άρχισε να τους απειλεί με στεντόρεια φωνή: «Στην άκρη όλοι! Στην άκρη!»
Dealers και παίκτες έκαναν πίσω. Ένας άνδρας… βούτηξε κάτω σαν κασκαντέρ σε ταινία δράσης. Υπήρχαν εκατομμύρια δολάρια σε μωβ, κίτρινες, κόκκινες και μπλε μάρκες και ο Carleo είχε σκοπό να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερες. Με τις χούφτες του τις έβαζε σ’ ένα σακίδιο που είχε περασμένο στο στήθος. Πύργοι από μάρκες των $1.000 και των $5.000 ήταν διασκορπισμένες στο τραπέζι. Μετά από 15 δευτερόλεπτα τα οποία φαινόντουσαν σαν… 15 μέρες κάτι μέσα του ήχησε σαν συναγερμός.
«Είχα μεγάλα σχέδια για εκείνο το βράδυ. Ήθελα να ληστέψω επίσης την αίθουσα πόκερ και το κοσμηματοπωλείο, αλλά κάτι μέσα μου μ’ έκανε εκείνη τη στιγμή να φύγω.»
Ένας παλιός τραυματισμός στο γόνατο και ο επιπλέον ρουχισμός του δυσκόλευαν κατά πολύ τις κινήσεις του. Το κράνος έκρυβε την περιφερειακή του όραση και δεν μπορούσε να δει αν κάποιος… ήρωας ανάμεσα στα ΑΤΜ και τα ‘φρουτάκια’ τον εμπόδιζε να ξεφύγει. Όταν ο Carleo έφτασε επιτέλους στην μεγάλη είσοδο ένας από τους ρεσεψιονίστ προσπάθησε να μπλοκάρει την διαφυγή του. Ο Carleo τράβηξε το όπλο και ο άνδρας έκανε πίσω.
Έβαλε μπρος την μηχανή και τράβηξε κατά μήκος της Flamingo Road μέσα στο βράδυ. Γνώριζε πολύ καλά πως το σακίδιο που κουβαλούσε αυτή τη φορά στο στήθος του ήταν αρκετά… πολυτιμότερο απ’ ότι αυτό στο Suncoast, παρότι δεν ήξερε το ακριβές ποσό. Αυτή τη φορά η λεία του Carleo σε μάρκες ‘άγγιζε’ τελικά το $1.500.000!
Ο 29χρονος Carleo είχε μετακομίσει στο Λας Βέγκας 16 μήνες νωρίτερα προκειμένου να λάβει μαθήματα σε ιατρική σχολή στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα. Έμενε σ’ ένα δωμάτιο στο σπίτι του δικαστή πατέρα του George Assad και προσπάθησε να βάλει την ζωή του σε μια τάξη. Σ’ ένα πίνακα ανακοινώσεων είχα καρφιτσώσει μια φωτογραφία του ξαδέρφου του Augie που είχε πεθάνει από υπερβολική δόση ναρκωτικών και στην οποία αναγράφονταν τα εξής λόγια: «Να πετύχεις για μένα.»
«Ο πατέρας μου, ο πατριός μου και ο θείος μου είχαν αρκετά χρήματα, όμορφα κοστούμια, πολυτελή αμάξια και μεγάλα σπίτια, αλλά όλοι τους είχαν εργαστεί σκληρά για να τ’ αποκτήσουν. Εγώ δεν είχα χρόνο γι’ αυτό, ήμουν πολύ ανυπόμονος.»
Ο Carleo είχε περάσει τα νεανικά του χρόνια στο Pueblo του Κολοράντο κάνοντας διάφορα πράγματα. Βοήθησε στην διαχείριση ενός οικογενειακού μπαρ, σε μια επιχείρηση με λιμουζίνες, εργάστηκε ως DJ, πούλησε στέγες μετά τις καταστροφικές χαλαζοπτώσεις που είχαν πλήξει τα σπίτια στην περιοχή, ενώ πέρασε και απ’ τον κόσμο των ναρκωτικών πουλώντας έκσταση, κοκαΐνη και διάφορα άλλα.
Ξεκίνησε να επενδύει όλα του τα χρήματα στην αγορά ακινήτων. Όταν ήρθε η οικονομική κρίση στον τομέα αυτό στις Ηνωμένες Πολιτείες ο Carleo ήταν πλέον τόσο χρεωμένος που αναγκάστηκε να πουλήσει και το ίδιο του το σπίτι. Τον Μάιο του 2009 πραγματοποίησε αίτηση χρεοκοπίας. Λίγους μήνες αργότερα ο Carleo εξασφάλισε περίπου $30.000 απ’ ότι περιουσιακό στοιχείο του είχε απομείνει και πραγματοποίησε ένα ταξίδι 12 ωρών για το Λας Βέγκας ώστε να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή.
Για δύο τρίμηνα κατάφερε να έχει μια φυσιολογική ζωή παρά τις προκλήσεις της νέας του πόλης. Παρακολουθούσε τα μαθήματα του, είχε μια σχέση και αρκετές ακόμη επιτυχίες, αλλά είχε αρχίσει να εθίζεται και στην οξυκωδόνη. Αρκετά συχνά πάντως ήταν και μόνος του στο Λας Βέγκας και αφιέρωνε ολοένα και περισσότερο χρόνο στα καζίνο. Το Νοέμβριο του 2010, κατά την διάρκεια μιας διακοπής δύο εβδομάδων στην σχολή του, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν άλλη τροπή για τον Carleo.
«Κάθε μέρα που ξυπνούσα έπρεπε να βρω κάτι να κάνω. Δεν εργαζόμουν, δεν είχα μαθήματα κι είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο.»
Κάπως έτσι ο Carleo άρχισε να τζογάρει. Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά για τον ίδιο αν κέρδιζε, αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Έχοντας χάσει το μισό του bankroll μέσα σε λίγες μέρες ο Carleo πήρε τα τελευταία $12.000 και οδηγήθηκε σ’ ένα high stakes poker game στο Bellagio.
«Αυτοί οι τύποι περίμεναν για μεθυσμένους τουρίστες ή βλάκες σαν εμένα που ήθελαν να πετάξουν τα χρήματα τους στο τραπέζι.»
Μέσα σε λίγες ώρες ο Carleo είχε χάσει $6.000 και τα μεσάνυχτα πήγε να παίξει μπλακ-τζακ με όσα του είχαν απομείνει.
«Ήταν σαν την μάχη του Alamo. Αυτό θα ήταν το τελευταίο μου βόλι.»
Σε λιγότερο από 60 λεπτά ο dealer είχε πάρει από τον Carleo και το τελευταίο του δολάριο. O Carleo έφυγε από το καζίνο ντροπιασμένος, αλλά και οργισμένος.
«Ένιωθα σαν ένα αεροπλάνο που βρίσκεται σ’ ελεύθερη πτώση.»
Όταν ο Carleo ξύπνησε το επόμενο πρωί ήθελε απεγνωσμένα να πάρει… εκδίκηση. Πήρε τηλέφωνο διάφορους φίλους του κι επιχείρησε να τους πουλήσει οξυκωδόνη. Μία στριπτιζέζ που γνώριζε αγόρασε για $800 και ο Carleo έφυγε κατ’ ευθείαν για το Bellagio όπου μπήκε σ’ ένα παιχνίδι πόκερ.
Στο τραπέζι η προσοχή του έπεσε σ’ ένα ψηλό κοκαλιάρη Ευρωπαίο πιτσιρικά που τράβηξε κάποιες μάρκες των $5.000 από τον σάκο του. Ο Carleo γνώριζε πως αν μπορούσε να βάλει τα χέρια του στον σάκο και να τις αρπάξει ο… πόνος που είχε θα σταματούσε. Η ιδέα αυτή στοίχειωσε το μυαλό του.
Υπήρχε ωστόσο κι άλλος τρόπος για τον Carleo ώστε ν’ αρπάξει τις μάρκες συντομότερα. Σε κάθε τραπέζι μπλακ-τζακ ή pai gow και σ’ αυτά με τα ζάρια υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια που… κάθονταν εκεί. Είναι μια σκέψη που απ’ όλους τους τζογαδόρους περνάει κάποια στιγμή από το νου. Γιατί να μην προσέγγιζα τα τραπέζια και απλά να έπαιρνα τις μάρκες;
Δύο βράδια αργότερα ο Carleo έλαβε ένα μήνυμα – πρόσκληση για ένα παιχνίδι πόκερ στο Suncoast Casino, όχι μακριά από εκεί που ζούσε. Το Suncoast ήταν το τέλειο μέρος γι’ αυτό που είχε στο μυαλό του. Η αίθουσα πόκερ ήταν δίπλα σε μια παράπλευρη είσοδο που μπορούσε να παρκάρει την μηχανή του.
«Δεν άντεχα να παίξω άλλο στο Suncoast κι έτσι έκανα το αμέσως επόμενο καλύτερο πράγμα – το λήστεψα!»
Είχε διαφύγει αρκετή ώρα πριν καταφθάσει η αστυνομία. Πιο σημαντικό κι από τα $19.000 που απέσπασε ήταν τ’ ότι συνειδητοποίησε πόσο εύκολο ήταν τελικά να φύγει μ’ αυτό τον τρόπο από ένα καζίνο.
«Ήταν ένα βουνό που έπρεπε να ξεπεράσω ανάμεσα στον εαυτό μου κι αυτή την πόρτα. Απ’ την στιγμή που το πέρασα ήξερα πως όλα ήταν δυνατά.»
Πέντε μέρες μετά έγινε το ‘χτύπημα’ στο Bellagio.
Ληστεύοντας το Bellagio ο Carleo είχε κατορθώσει κάτι που δεν είχε καταφέρει επί μια δεκαετία – είχε γίνει εκατομμυριούχος! Έχοντας κλέψει όμως μάρκες αντί για μετρητά ήταν εκατομμυριούχος μόνο εντός του Bellagio.
Θα έπρεπε λοιπόν να παρκάρει το αμάξι του στο γκαράζ του καζίνο, να μπει στο ασανσέρ και να περπατήσει στους μαρμάρινους διαδρόμους κάτω από τα προσεκτικά ‘μάτια’ χιλιάδων καμερών. Θα πήγαινε εν συνεχεία στο ταμείο και θα έδινε τις μάρκες με την ελπίδα να του δώσουν χρήματα αντί να καλέσουν την αστυνομία. Κι επειδή τόσες πολλές μάρκες μαζεμένες ήταν λογικό να τους κινήσουν την περιέργεια θα έπρεπε να το επιχειρήσει αυτό σε… δόσεις.
Ο Carleo βρέθηκε την αμέσως επόμενη μέρα της ληστείας στο καζίνο.
«Απλά μπήκα στο καζίνο και πήγα να εξαργυρώσω μάρκες που είχα κλέψει!»
Ο Carleo συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχαν σημάδια που να προμήνυαν μπελάδες στην καθιερωμένη του διαδρομή προς το poker room. Δεν υπήρχαν αφίσες ‘Καταζητείται’ με την φωτογραφία του και κανείς από τους dealers ή τους ανθρώπους ασφαλείας δεν του συμπεριφέρθηκε με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι σε όλους τους άλλους παίκτες εκεί γύρω.
«Μόλις μπήκα και είδα ότι δεν υπήρχε κάτι το περίεργο, άρχισα να αισθάνομαι άνετα. Δεν είχαν ιδέα ποιος είμαι.»
Ο Carleo βρήκε μια θέση σ’ ένα high stakes poker game και χρησιμοποίησε μερικές μάρκες από την ληστεία. Αν οι άλλοι παίκτες του έδειχναν προσοχή ήταν απλά και μόνο γιατί ήθελαν τα χρήματα του. Καθώς η νύχτα προχωρούσε ο Carleo έβγαλε και μερικές κλεμμένες μάρκες των $5.000. Στο τέλος της βραδιάς ο ταμίας που πήγε να εξαργυρώσει τις μάρκες του ζήτησε την ταυτότητα και την κάρτα του, αλλά δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα.
«Δεν ήμουν κάποιος πρωτοεμφανιζόμενος που ήρθε στο καζίνο μ’ ένα πύργο από μάρκες. Ήμουν ένας παλιός γνώριμος με τις μάρκες του.»
Το poker room ήταν το ασφαλέστερο μέρος για το ‘ξέπλυμα’, αλλά δεν πέρασαν παρά μόνο δύο βράδια πριν αναζητήσει… ταχύτερη δράση. Βρήκε τον δρόμο προς το τραπέζι Νο5, το ίδιο τραπέζι με ζάρια που είχε ληστέψει!
«Απλά κληρώθηκα σ’ αυτό το τραπέζι. Τραγική ειρωνεία υποθέτω.»
Η ιστορία του ‘ληστή με την μηχανή’ ωστόσο ήδη είχε αρχίσει να κάνει τον γύρο του κόσμου – τηλεοπτικοί σταθμοί μετέδιδαν υλικό από τις κάμερες ασφαλείας όπου ένας κρανοφόρος έβγαινε τρέχοντας από το καζίνο για να διαφύγει με την μηχανή του. Όταν ο Carleo πόνταρε μια μαύρη μάρκα των $100 στο 8, για τους dealers ήταν απλά ένας ακόμη παίκτης στο τραπέζι.
«Πιστεύεις ότι θα ξεφύγει τελικά;» ρώτησε κάποιος στο τραπέζι.
«Ο τύπος είναι τρελός. Φυσικά και θα τον πιάσουν,» απάντησε ένας από τους dealers.
«Αστειεύεσαι; Είναι ιδιοφυΐα, σου εγγυώμαι πως έχει φύγει ήδη μακριά.»
Για τον Carleo το όλο σκηνικό ήταν σουρεαλιστικό.
«Απλά ήταν συναρπαστικό που ήμουν ο μοναδικός που ήξερε τι συμβαίνει πραγματικά χωρίς οι ίδιοι να έχουν ιδέα. Ίσως ακούγεται ναρκισσιστικό, αλλά πραγματικά απολάμβανα που έπαιζα σ’ αυτό το τραπέζι.»
Ο Carleo βρέθηκε τελικά στο επίκεντρο της προσοχής του καζίνο, αλλά όχι ως ο ύποπτος ληστής. Καζίνο σαν το Bellagio προσλαμβάνουν μια στρατιά επαγγελματιών που περιποιούνται τους high rollers, προσφέροντας τους γεύματα, διαμονή και εισιτήρια για διάφορα σόου ώστε να μένουν περισσότερο και να παίζουν περισσότερο.
Ο Carleo είχε λοιπόν ένα τέτοιο επαγγελματία που του πρόσφερε γεύματα και δωρεάν διαμονή σε μια σουίτα αξίας $600 την βραδιά.
Τις επόμενες εβδομάδες ο Carleo ξόδευε χιλιάδες δολάρια σε ναρκωτικά και γυναίκες – ισχυρίζεται μάλιστα πως ξόδευε περίπου $5.000 την βραδιά μόνο σε strip club. Το πραγματικό πάθος του ωστόσο ήταν το ίδιο όπως πάντα: ο τζόγος.
«Έπρεπε να παίξω τον ρόλο και να ζήσω το όνειρο. Υπήρχαν φορές – που δεν μπορώ να πω ότι δεν με ενδιέφερε αν έχανα – αλλά δεν μ’ ενοχλούσε τόσο. Ότι και να γινόταν στο τραπέζι εγώ στο τέλος της βραδιάς πήγαινα στο ταμείο κι εξαργύρωνα τις κλεμμένες μάρκες για $20.000 ή $30.000.»
Υπήρχαν ωστόσο και κάποιες μάρκες των $25.000 που ανέρχονταν σε $1.000.000 και πλέον κι οι οποίες ήταν… προνόμιο των κορυφαίων high rollers. Στα αρχεία του κεντρικού υπολογιστή του Bellagio υπήρχε μια λίστα ανδρών και γυναικών που έπαιζαν στα υψηλότερα όρια κι είχαν συχνά πάρε-δώσε με τέτοιες μάρκες υψηλής αξίας. Το όνομα του Carleo φυσικά δεν ήταν ποτέ σ’ αυτή τη λίστα.
Ήταν αρκετά έξυπνος βέβαια για να γνωρίζει πως μια τέτοια δοσοληψία θα κινούσε υποψίες, αλλά πέραν αυτού, ο Carleo λειτούργησε με πολύ λίγη αυτοσυγκράτηση. Ζούσε αποκλειστικά με τις μάρκες που είχε κλέψει με τρόπο που θα πίστευε κανείς πως είναι ανεξάντλητες.
Την παραμονή Πρωτοχρονιάς ο Carleo ήταν μαζί με τον Alex, ένα παλιό του φίλο του και ντήλερ ναρκωτικών. Όσο οι ώρες πλησίαζαν για την αλλαγή χρονιάς, ο Alex και μια γυναίκα που ο Carleo είχε γνωρίσει νωρίτερα την ίδια μέρα στο Bellagio τον παρακολουθούσαν να παίζει μπλακ-τζακ.
«Έπαιζε με τεράστια ποσά, $10.000 την φορά. Και έχανε συνεχώς,» θυμάται ο Alex.
Ο Alex και η συγκεκριμένη γυναίκα προσπάθησαν να πείσουν τον Carleo ν’ αφήσει το τραπέζι, αλλά τους έλεγε συνεχώς να τον αφήσουν ήσυχο. Είχε αρχίσει να τον λούζει κρύος ίδρωτας και δεν μπορούσε να σταματήσει. Ο ερχομός του 2011 είχε τον βρήκε ακόμη να παίζει στο καζίνο, την ίδια στιγμή που χιλιάδες κόσμου έβλεπαν τα πυροτεχνήματα στους δρόμους. Πάλευε να ρεφάρει μέχρι που όλες οι μάρκες του έκαναν ‘φτερά’.
«Πιστεύω πως έχασε εκείνη την μέρα περισσότερα από $100.000! Είχαμε πάρει βέβαια αρκετά χάπια κι έτσι δεν είχαμε ξεκάθαρο νου..»
Όταν ξεκίνησε να τζογάρει ο Carleo είχε ήδη καταναλώσει οχτώ χάπια οξυκωδόνης και μια γραμμή κοκαΐνης. Σύμφωνα με τον Alex ο Carleo ήταν σε τρομακτικά κακή κατάσταση, με το χλωμό του δέρμα και τα μάτια του να τον… προδίδουν. Όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής για τον Alex στο Κολοράντο, τον συνόδευσε με το αμάξι του μέχρι το αεροδρόμιο.
«Του είπα ότι έπρεπε να χαλαρώσει με τα ναρκωτικά γιατί θα σκότωνε τον εαυτό του. Δεν πήρα μια ξεκάθαρη απάντηση πέραν του ότι έχεις δίκιο κλπ. Δακρύσαμε λίγο και οι δρόμοι μας χώρισαν.»
Οι Sam Smith και Jason Nelson, ντετέκτιβς που είχαν αναλάβει την υπόθεση εξιχνίασης της κλοπής έλαβαν αναρίθμητες καταγγελίες για τον ‘ληστή με την μηχανή’.
«Είναι ο γείτονας μου μας λέγανε,» θυμάται ο Nelson, «Τους ρωτούσαμε γιατί πιστεύετε ότι μπορεί να είναι ο γείτονας σας και μας λέγανε: Έχει μηχανή!'»
Κάποιος άλλος τους προέτρεψε ν’ ασχοληθούν μ’ ένα μέλος μιας συμμορίας που ειδικεύονταν στις κλοπές μηχανών, αλλά οι Nelson και Smith διαπίστωσαν ότι το άτομο αυτό δεν είχε βρεθεί εκείνη την βραδιά κοντά στο Bellagio. Μια εβδομάδα μετά τη ληστεία ένας τύπος από εκκλησιαστική οργάνωση προσπάθησε να εξαργυρώσει μια μάρκα των $25.000 που κάποιος είχε χαρίσει στην οργάνωση, αλλά δεν μπόρεσε να εξακριβώσει τον άνθρωπο που του την είχε δώσει.
Τότε όμως οι ντετέκτιβς συνάντησαν έναν άνθρωπο με το όνομα «Leo» που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην υπόθεση. Ο Leo ήταν poker dealer στο Bellagio και τους ξεκαθάρισε πως γνώριζε ποιος ήταν ο ληστής.
«Ο Leo ήταν ένας πραγματικά ενθουσιώδης τύπος από το Νιου Τζέρσεϊ,» αναφέρει ο Smith.
Θύμιζε πολύ τον χαρακτήρα του Joe Pesci από την ταινία Lethal Weapon.
Ο Leo ανέφερε λοιπόν στην κατάθεση του πως λίγες ημέρες πριν τη ληστεία είχε μιλήσει με τον συγκεκριμένο παίκτη και του είχε μοιραστεί την ιδέα της κλοπής των μαρκών.
«Φίλε θα ήθελα να περάσω απ’ όλα αυτά τα τραπέζια και ν’ αρπάξω τις μάρκες,» φέρεται να είπε ο παίκτης.
Μια εβδομάδα αργότερα ο Leo είδε ξανά τον συγκεκριμένο παίκτη, μόνο που αυτή τη φορά είχε πολλά χρήματα στην διάθεση του. Κάθονταν σε τραπέζια που δεν είχε ξαναπαίξει ποτέ στο παρελθόν. Ο Leo πήρε για λίγο τον ρόλο του αστυνομικού και συνομίλησε με άλλους dealers και ταμίες με σκοπό να επιβεβαιώσει πως οι υποψίες του ήταν βάσιμες.
Το όνομα που ανέφερε στους Nelson και Smith ήταν ένα: Tony Carleo.
Ο Nelson έμαθε πως ο Carleo διατηρούσε άδεια οδήγησης μηχανής και πως είχε χρεοκοπήσει ένα χρόνο πριν. Ξαφνικά είχε αρχίσει να παίζει τεράστια ποσά σε καζίνο.
«Σήμανε κατ’ ευθείαν… κόκκινος συναγερμός. Μάθαμε επίσης πως ο πατέρας του Tony ήταν ο George Assad, ένας δικαστής στο Λας Βέγκας.»
Στις 13 Ιανουαρίου ‘παγίδευσαν’ το κινητό του Carleo παρακολουθώντας όλες τις εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις . Μια εβδομάδα αργότερα είχαν στην διάθεση τους τα αρχεία του παίκτη στο καζίνο. Τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια πριν τη ληστεία ο Carleo είχε χάσει συνολικά μόλις $2.900. Απ’ την μέρα της ληστείας και μετά οι απώλειες του ανέρχονταν σε $105.000!
«Απ’ το να γνωρίζεις ποιος το έκανε όμως μέχρι να το αποδείξεις έχει μεγάλη απόσταση,» αναφέρει ο Nelson.
Μέχρι εκείνο το σημείο ο Carleo σπάνια έφευγε από το Bellagio, εκτός από μερικές φορές που πήγαινε να προμηθευτεί τις μάρκες του και κάποια μετρητά από κοντινή τράπεζα.
Από τα $400.000 που ήταν σε μάρκες εύκολα εξαργυρώσιμες του είχε μείνει μια των $5.000 λίγες μόνο εβδομάδες μετά την ληστεία.
«Είσαι ένας ανόητος,» είπα στον εαυτό μου θυμάται ο Carleo.
Ο Carleo είχε βέβαια $1.000.000 και πλέον, αλλά όλα σε μάρκες των $25.000. Σκέφτηκε να συνάψει συμφωνία με κάποιον μεγάλο επαγγελματία όπως ο Phil Ivey, κάποιον με μεγάλο bankroll που δεν θα κινούσε υποψίες στο Bellagio. Ο Carleo όμως δεν ήταν ο μοναδικός που προσπαθούσε να λύσει το… παζλ.
Στο κορυφαίο ποκερικό φόρουμ του πλανήτη, το TwoPlusTwo.com, κάποιος είχε ανοίξει ένα thread για την ληστεία στο Bellagio και αναρωτιόταν για το πως ο ληστής θα μπορούσε να εξαργυρώσει τις μάρκες υψηλής αξίας. Ο Carleo παρακολουθούσε την συζήτηση και μάλιστα δημιούργησε και λογαριασμό στο φόρουμ επιλέγοντας το screen name «Oceanspray25» με τόπο κατοικίας τον Καναδά.
Μια μέρα ο Matthew Brooks, ένας αρχάριος παίκτης από την Βιρτζίνια, έγραψε μια υποθετική ερώτηση, «Πόσες κλεμμένες μάρκες υψηλής αξίας θα δεχόσασταν ν’ ανταλλάξετε για μια των $5.000;»
Σχεδόν αμέσως ο Carleo άρχισε να στέλνει προσωπικά μηνύματα στον Brooks.
«Θα σκόπευες ν’ ανταλλάξεις 4 μάρκες των $5.000 με 3 των $25.000 και αν ναι θα μπορούσες να το κάνεις και για περισσότερες;»
Ο Brooks δεν ήξερε αν έπρεπε να πάρει στα σοβαρά τον συνομιλητή του.
«Ήμουν κάπως σαστισμένος σκεπτόμενος πως ίσως ο ληστής ήταν πλέον στο φόρουμ και μιλούσε μαζί μου. Ήταν πολύ παρακινδυνευμένο ωστόσο να πουλήσεις μάρκες από μια ληστεία που συνέβη στο μεγαλύτερο καζίνο του Λας Βέγκας.»
Σ’ ένα από τα μηνύματα που του έστειλε ο Carleo του έδινε και το κινητό του τηλέφωνο, Ο Brooks τον κάλεσε, περίεργος πλέον για το ποιος ήταν πραγματικά. Κατά την διάρκεια τη; 15λεπτης συνομιλίας του ο Carleo μοιράστηκε μαζί του λεπτομέρειες της ληστείας! Ο Brooks ζήτησε αποδείξεις και μόλις έκλεισε το τηλέφωνο ο Carleo έστειλε στο email του φωτογραφία με δύο μάρκες των $25.000 πάνω σ’ ένα χαρτί που έγραφε ‘Ο ληστής με την μηχανή.’
Ο Brooks έκανε άμεσα προώθηση της φωτογραφίας τόσο στο Bellagio όσο και στην αστυνομία του Λας Βέγκας. Η διεύθυνση IP του Carleo έδειχνε στους αστυνομικούς πως ήταν στο σπίτι του πατέρα του, του δικαστή George Assad!
Λίγες ημέρες αργότερα ο Carleo εθεάθη στο Venetian να παίζει σ’ ένα τουρνουά πόκερ των $1.500. Μπορεί να υστερούσε σε ικανότητες από τους νεαρούς επαγγελματίες με τ’ ακουστικά και τις κουκούλες, αλλά έπιανε καλά φύλλα. Μέχρι το dinner break είχε ένα από τα κορυφαία stacks που τον έκαναν να αισιοδοξεί πως μπορεί να φτάσει ακόμη και στην κορυφή!
Ενώ έψαχνε ένα ήσυχο μέρος για να φάει και να πάρει ένα ή δύο χάπια οξυκωδόνης, ένας ηλικιωμένος άνδρας κάθισε στο τραπέζι του. Ο άνδρας αυτός γνώριζε τον ντήλερ και μίλησε για λίγο μαζί του πριν συστηθεί στον Carleo. Ήταν ο γιατρός Kian Kaveh και του εκμυστηρεύθηκε πως είχε ακούσει από κάπου πως είχε μάρκες των $25.000 προς πώληση.
«Εκείνη τη στιγμή ακριβώς έπρεπε να σηκωθώ να φύγω από την χώρα,» ομολογεί τώρα ο Carleo.
Έχοντας περάσει τις τελευταίες έξι εβδομάδες νυχθημερόν σε καζίνο υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών ο Carleo δεν συνέδεσε το περιστατικό αυτό με τα όσα είχε αποκαλύψει στον Matt Brooks στο τηλέφωνο. Θεώρησε απλά πως ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεφορτωθεί μερικές από τις μάρκες του.
Συμφώνησε λοιπόν να καθίσει στο Venetian’s Race & Sports Book μαζί με τον γιατρό Kaveh κι ένα τύπο από το Νιου Τζέρσεϊ με το όνομα Dominic που ήταν ο αγοραστής.
Ο Dominic έκανε με την πρώτη ματιά καλή εντύπωση στον Carleo: Ψηλός, καλοντυμένος με ιταλο-αμερικάνικο στιλ και το σχέδιο του ήλπιζε να πάει καλά.
Ο Carleo προσπάθησε να διατηρήσει τον έλεγχο της συζήτησης. Απαίτησε αρχικά να δει την ταυτότητα του Dominic που συμφώνησε αν έδειχναν αμφότεροι τα στοιχεία τους. Όταν κάποια στιγμή του πρόσφερε $10.000 σε μετρητά για μια μάρκα ο Carleo δίστασε.
«Δεν σε γνωρίζω καν φίλε, ηρέμησε.»
Τότε ο Dominic άρχισε να λέει περισσότερα πράγματα για τον εαυτό του. Του εξήγησε πως ήταν τοκογλύφος και ήθελε να ξεκινήσει δουλειές στο Λας Βέγκας.
Ο Carleo συναντήθηκε και τις επόμενες μέρες με τον Dominic και του κέρδισε την εμπιστοσύνη. Ο Dominic ήταν διαφορετικός από τους ανθρώπους που ο Carleo συναναστρέφονταν στο Λας Βέγκας, μια ανθρώπινη επικοινωνία που του είχε λείψει.
Έπαιξαν μαζί μπλακ-τζακ και αντάλλασσαν πληροφορίες για στοιχήματα σε αγώνες ποδοσφαίρου. Μετά από γεύματα σε πολυτελή ρεστοράν όπως το Prime Steakhouse και βραδιές σε strip clubs οι δύο άνδρες κατέληξαν σε συμφωνία για τις μάρκες.
Στις 30 Ιανουαρίου σ’ ένα από τα γεύματα που συνήθιζαν να έχουν ο Dominic έδωσε μια λίστα κρασιών στον Carleo λέγοντας, «Υπάρχουν μερικές καλές επιλογές εδώ.»
Μέσα στο μενού υπήρχαν και $10.000 σε μετρητά και κάποιες ακόμη μάρκες μικρότερης αξίας. Ο Carleo πήρε τα χρήματα και του έδωσε μια μάρκα αξίας $25.000. Η συμφωνία προέβλεπε και τις επόμενες δύο μέρες να του έδινε ακόμη τρεις τέτοιες μάρκες από την ληστεία.
Στις 2 Φεβρουαρίου οι δυο τους συναντήθηκαν για τελευταία φορά σε μια τουαλέτα του Bellagio δίπλα στο poker room.
«Του παρέδωσα τις μάρκες και του είπα πως υπάρχουν και κάποιες επιπλέον εκεί γι’ αυτόν,» αναφέρει ο Carleo.
Κάτι είχε αλλάξει στο πρόσωπο του Dominic. Πήρε τις μάρκες χωρίς λέξη και εξαφανίστηκε πίσω στο καζίνο. Ο Carleo μπορούσε να διαισθανθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
«Ένιωσα κάπως κενός. Κατάλαβα τότε πως τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή.»
Τα άσχημα νέα ήρθαν δευτερόλεπτα αργότερα όταν έξι αστυνομικοί εισέβαλλαν στην τουαλέτα και τον ακινητοποίησαν.
«Μην αντισταθείς!» φώναξαν οι αστυνομικοί προς το μέρος του.
Ένας εξ’ αυτών τον χτύπησε στο πρόσωπο, το γόνατο του πιέστηκε από τους πάνοπλους αστυνομικούς και ξαφνικά το κεφάλι του προσγειώθηκε στο παγωμένο πάτωμα.
Ο «Dominic« ήταν τελικά ο αξιωματικός της αστυνομίας Mike Gennaro και ο Kaveh ένας φίλος του, περιστασιακός παίκτης πόκερ, που τον βοήθησε στην εξακρίβωση της υπόθεσης.
Τα χρήματα και οι μάρκες που χρησιμοποίησε όλο αυτό το διάστημα ο Gennaro ($50.000 συνολικά) τα είχε δανειστεί από το ίδιο το Bellagio, ενώ ο Kaveh δεν αποζημιώθηκε για τον ρόλο του.
Επτά εβδομάδες μετά την ληστεία του Bellagio όπου απέσπασε $1.500.000 σε μάρκες ο Carleo έβγαινε πλέον από το καζίνο με τις χειροπέδες ανά χείρας.
Ο πατέρας του δημοσίευσε ένα δελτίο τύπου μετά την σύλληψη του υιού του όπου ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ως δικαστής πάντοτε ισχυριζόμουν πως οι άνθρωποι που παραβαίνουν τους νόμους πρέπει να λογοδοτούν στην δικαιοσύνη.»
Μια εβδομάδα μετά την σύλληψη του ο Carleo ομολόγησε την ενοχή του για τις ληστείες σε Suncoast και Bellagio.
Καταδικάστηκε σε εννέα χρόνια φυλάκισης, και οδηγήθηκε στην ίδια φυλακή στην οποία κρατείται ο O.J. Simpson. Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν πρόσβαση και για να πραγματοποιηθεί η συνάντηση με τον Carleo μ’ έβαλε στην λίστα των επισκεπτών.
Κατά την διάρκεια της συνάντησης αυτής ο Carleo παραδέχεται πως οι ληστείες αυτές ήταν ένα λάθος, αλλά ίσως τον έσωσαν από το μοιραίο με μια υπερβολική δόση ναρκωτικών. Δεν διστάζει να δακρύσει όταν σκέφτεται το κακό που προξένησε στην οικογένεια του και μετανιώνει για την τροπή που πήραν τα πράγματα.
«Γνωρίζω πως έπρεπε να πετάξω αυτές τις μάρκες των $25.000. Αλλά ποιος μπορεί να πετάξει έτσι $1.000.000;»
Το αιώνιο ερώτημα του τζογαδόρου: Γιατί δεν έφυγα όταν είχα την ευκαιρία;
Στην φυλακή ο Carleo στοιχηματίζει αρκετά σε αγώνες ποδοσφαίρου με συγκρατούμενους του. Ισχυρίζεται μάλιστα πως τις περισσότερες φορές κερδίζει κι ότι τα μικρά stakes είναι καλά γι’ αυτόν. Πριν φύγω για το ταξίδι της επιστροφής ο Carleo μου ζήτησε μια τελευταία χάρη.
«Όταν πας στο Bellagio βάλε $10 στο 8 για μένα.»
Πηγή: Rolling Stone