Ο Matt Lessinger όμως έχει άλλη άποψη για το θέμα. Πιστεύει ακράδαντα πως η χρήση ακουστικών για  μουσική, εν ώρα παιχνιδιού, μπορεί να σας στερήσει την ευκαιρία να αποσπάσετε σημαντικές πληροφορίες στο τραπέζι. Αυτή ακριβώς την πεποίθησή του αναλύει σε πρόσφατο άρθρο του, στο περιοδικό CardPlayer. Ας δούμε τι γράφει ακρβώς :

‘’Για άλλη μια φορά, απευθύνομαι στους παίκτες που μέχρι πρότινος παίζανε online, και που συνεχίζουν πλέον σε live πόκερ. Καταλαβαίνω την συνήθειά σας να ακούτε μουσική παίζοντας. Ήταν διασκεδαστική, σας βοηθούσε να σκέφτεστε με τον κατάλληλο τρόπο, καταργούσε οτιδήποτε θα μπορούσε να σας αποσπάσει την προσοχή. Και, επίσης, δεν χρειαζόταν να ακούτε οτιδήποτε συνέβαινε στο τραπέζι.

Στο live πόκερ όμως δεν ισχύει αυτό. Υπάρχουν πάρα πολλά προφορικά tells. Οι παίκτες αφήνουν να τους ξεφεύγουν τόσες πολλές πληροφορίες, που με κάνουν να θεωρώ όποιον φοράει ακουστικά παίζοντας live poker, ηλίθιο. Αν είστε νεοφερμένος στις αίθουσες πόκερ, ίσως να μην ‘πιάνετε’ πολλά tells αμέσως. Με τον καιρό όμως, σίγουρα θα τα εντοπίσετε. Για παράδειγμα, όταν ένας παίκτης που γενικά είναι ήσυχος αρχίσει να φλυαρεί ακατάπαυστα, έχει κάνει polarize το range του. Ενδεχομένως να κρατά ένα πολύ δυνατό hand ή μια ξερή μπλόφα. Τελικώς, θα μάθετε τι σημαίνει αυτή η φλυαρία για τον συγκεκριμένο παίκτη.

Ακόμη, υπάρχουν και πιο προφανή tells. Μετά το flop, κάποιος παίκτης ρωτά τον dealer ποιοι είναι οι όροι του bad bead jackpot , οπότε υποθέτετε πως έχει ένα πολύ δυνατό hand ή draw. Ένας άλλος παίκτης ρωτά – στο flop – τον dealer πότε είναι το διάλειμμα, οπότε καταλαβαίνετε πως το flop δεν τον βοήθησε καθόλου.. Εφόσον προσέχετε και δεν φοράτε ακουστικά συχνά θα δέχεστε τέτοιες πληροφορίες.

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, οι αντίπαλοί σας συχνά αποκαλύπτουν πληροφορίες με πιο προφανή τρόπο. Το hand που θα σας περιγράψω έλαβε χώρα πριν 11 χρόνια, αλλά το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Αν το διαβάσετε μέχρι το τέλος, και συνεχίσετε να επιμένετε στο να φοράτε ακουστικά, τότε θα παραδεχτώ την ήττα μου και θα θεωρήσω πως είστε υπεράνω οποιασδήποτε βοήθειας!

Το παιχνίδι ήταν $10-$20 limit hold’em. Preflop, όλοι πήγαν πάσο μέχρι τον παίκτη στη θέση 6 – έναν παίκτη με όψη… επαγγελματία – , ο οποίος έκανε raise από late position. Φορούσε γυαλιά ηλίου με κρύσταλλα – καθρέπτες, καπέλο πεσμένο προς τα μπροστά και – ναι – φορούσε ακουστικά ακούγοντας, δυνατά, μουσική.

Ο τουρίστας στη θέση 9 ήταν στο Small Blind. Η κοπέλα του, η οποία μόλις είχε έρθει από τα φρουτάκια όπου έπαιζε, καθόταν πίσω του. Ήταν προφανές πως δεν γνώριζε από πόκερ. Της έδειχνε τα φύλλα του συνεχώς, και αστειευόμενη αυτή του έλεγε συνέχεια “Raise!” . Κανονικά δεν έπρεπε να κάθεται εκεί αλλά κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, μια που ο εν λόγω κύριος έχανε πολλά αλλά παρολαυτά το διασκέδαζε.

Στο hand , το SB έδειξε τα φύλλα του στην κοπέλα του και τη ρώτησε : “Τι να κάνω;”. Για πρώτη φορά, αντί να του πει ‘Raise!’ η κοπέλα απάντησε “Διπλασίασε!”. Αυτός γέλασε και έκανε call στο raise του “επαγγελματία”. Το απλό της σχόλιο αποσαφήνισε πλήρως το hand του : προφανώς το άθροισμα των φύλλων του ήταν 11 – επομένως είχε κάτι σαν 9-2, 8-3, 7-4 ή 6-5. Βρισκόμουν στο BB με , ένα hand με το οποίο συνήθως κάνω call σε raise. Μια που, όμως, το SB είχε ή παρόμοιο hand με το δικό μου ή φύλλα που μείωναν τις πιθανότητές μου για straight, αποφάσισα να πάω πάσο και να τους αφήσω να παίξουν heads-up.

Το flop ήταν και η κοπέλα γέλασε πνιχτά . Πλέον ήταν προφανές ποιες κάρτες κρατούσε ο φίλος της. Έκανε check, ο preflop raiser πόνταρε, και ο τουρίστας έκανε αμέσως check-raise. O ‘pro’ έκανε call.

To turn ήταν το . Το SB πόνταρε και ο επαγγελματίας έκανε raise. Εξεπλάγην, καθώς ήταν προφανώς πως το SB είχε 7-4, και θεωρούσα πως ο επαγγελματίας είχε μεγάλο λοζέ. Το SB φάνηκε να κάνει re-raise αλλά το ξανασκέφτηκε, και έκανε call.

Το river ήταν το . Άκουσα μια φωνή στο μυαλό μου να φωνάζει “Bingo!” . Το SB έκανε check, ο επαγγελματίας πόνταρε, το SB έκανε αμέσως check raise, και όταν δέχθηκε call άνοιξε, χτυπώντας τα, τα φύλλα του στο τραπέζι : 7-4 offsuit. Έκανε high-five με την κοπέλα του και φώναξε “Διπλασίασα, μωρό μου!”. Στο μεταξύ, ο επαγγελματίας έδειξε και αηδιασμένος τα πέταξε στο muck.

Ξεχάστε εντελώς το αν ο τουρίστας έπρεπε να κάνει call preflop με 4-7 offsuit. Το θέμα είναι πως ο επαγγελματίας θα μπορούσε να είχε γλιτώσει δύο μικρά στοιχήματα και δύο μεγάλα, αν άκουγε τα όσα γίνονταν στο τραπέζι – αντί για τη μουσική του. Σκεφτείτε τα εξής :

   1. Αν είχε ακούσει την κοπέλα να λέει ‘διπλασίασε’, θα μπορούσε να είχε περιορίσει το range του αντιπάλου σε τέσσερα συγκεκριμένα hands.
    2. Aν είχε ακούσει την κοπέλα να γελάει μετά το flop, θα ήξερε ακριβώς τι κρατούσε το SB. Αν και ο pro είχε δύο overcards και flush draw, θα είχε πάρει το δωρεάν φύλλο, γνωρίζοντας πως έχει draw απέναντι σε trips, γλιτώνοντας έτσι δύο μικρά στοιχήματα.
    3. Όταν εμφανίστηκε το θα ήξερε πως το SB έκανε full house, και θα είχε κάνει check στο river, γλιτώνοντας δύο μεγάλα στοιχήματα

Αντίθετα, θα πιστεύει πλέον πως το hand για αυτόν ήταν bad beat. Δε θα μάθει ποτέ από το λάθος του – εγώ όμως , σίγουρα , έμαθα. Από εκείνη τη μέρα, ορκίστηκα στον εαυτό μου πως δε θα ξαναφορούσα ακουστικά οσο παίζω πόκερ. Ίσως θα πρέπει να ανεχτώ κάποιες ενοχλητικές συζητήσεις, αλλά δεν θα χάσω ποτέ την ευκαιρία να ακούσω και δωρεάν πληροφορίες.

Μιλώντας για δωρεάν πληροφορίες, ιδού ακόμα ένα hand που έλαβε χώρα πριν λίγα χρόνια. Ένας καλός μου φίλος έπαιζε limit hold’em και πήρε λοζέ Άσους. Η νέα του κοπέλα, η οποία ποτέ δεν είχε παίξει πόκερ στη ζωή της, καθόταν πίσω του. Όπως έκανε σε αρκετά hands, ο φίλος μου της έδειξε τα φύλα του ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει τη δράση. Αυτή τη φορά, όμως, είπε λίγο πιο φωναχτά “χώρισέ τους!”. Προφανώς, αν και δεν είχε ξαναπαίξει πόκερ, είχε παίξει κάποια χέρια στο blackjack.

Ο φίλος μου δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις είχε κάνει η κοπέλα του! Προσπάθησε όμως να παραμείνει ψύχραιμος. Παρολαυτά, όλοι πήγαν πάσο μέχρι τη σειρά του, αυτός έκανε raise, και όλοι οι υπόλοιποι επίσης… πήγαν πάσο. Ο φίλος μου τσατίστηκε τόσο πολύ, που πήρε τις μάρκες του και έφυγε! Ίσως οι αντίπαλοί του να είχαν όλοι άσχημα hands και να είχαν πάει πάσο ούτως ή άλλως. Αλλά, μια που κανένας τους δεν φορούσε ακουστικά και αρκετοί ψιλογέλασαν μετά το hand, προφανώς είχαν ακούσει αυτό που είχε πει η κοπέλα του.

Προφανώς, ένα ακόμα μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από την ιστορία αυτή, είναι το εξής : μην αφήνετε κανέναν να κάθεται πίσω σας όσο παίζετε – εκτός και αν αυτός μπορεί να κρατήσει κλειστό το στόμα του!’’