Ας δούμε τα όσα γράφει ο ‘Texas Dolly’ στο πολύ ενδιαφέρον αυτό άρθρο του :

“Αφού έμαθα πως ο Amarillo Slim βρίσκεται στο νοσοκομείο, τον πήρα τηλέφωνο. Η φωνή του ήταν τόσο αδύναμη, τον άκουγα μετά βίας. Το χιούμορ του όμως ήταν ολοζώντανο! Μιλήσαμε για λίγα λεπτά και παραδεχθήκαμε πως δεν θα έμενε για πολύ ακόμα μαζί μας.

Θυμηθήκαμε κάποιες από τις πιο φωτεινές στιγμές μας, σε αυτό το μεγάλο, κοινό μας ‘ποκερικό’ ταξίδι μας. Ο Slim θυμάται πως ποτέ δεν διαφωνήσαμε σε κάτι – και συμφώνησα μαζί του. Αφου αποχαιρετηθήκαμε, ο Slim μου είπε “Να προσέχεις, θα τα ξαναπούμε” και του απάντησα “Ελπίζω όχι πολύ σύντομα”, σε μια… αξιολύπητη απόπειρά μου να φανώ αστείος. Ο Slim γέλασε τόσο πολύ, κόντεψε να πέσει από το κρεβάτι του! Πρέπει να παραδεχτώ όμως πως είχα βουρκώσει.

Ο Slim γεννήθηκε πριν 83 χρόνια στο Arkansas. Μετακόμισε στο Texas πριν καν κλείσει ένα χρόνο ζωής. Ήταν ένας σγουρομάλλης νεαρός, που εξελίχθηκε γρήγορα σε έναν από τους καλύτερους παίκτες μπιλιάρδου στο Texas. Αποφάσισε να καταταγεί στο Ναυτικό, όπου και ξεκίνησε να παίζει πόκερ. Κέρδισε μια μικρή περιουσία, παίζοντας στο καράβι του στον Ειρηνικό. Βρέθηκε πολύ κοντά στην πρώτη υποβρύχια δοκιμή ατομικής βόμβας. Επέστρεψε για να ζήσει στο Amarillo του Texas, όπου και απέκτησε το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός – Amarillo Slim. Του άρεσε να λέει “Το Amarillo έχει τον ίδιο πλυθησμό κάθε χρόνο. Κάθε φορά που μια γυναίκα μένει έγκυος, ένας άντρας εγκαταλείπει την πόλη!”. Μέσα σε λίγους μήνες έχασε όλο του το bankroll παίζοντας πόκερ απέναντι στους κορυφαίους επαγγελματίες Τεξανούς παίκτες, και στοιχηματίζοντας σε οποιαδήποτε κούρσα του ιπποδρόμου μπορούσε.

Τελικά, ο Slim αποφάσισε να καταταγεί στο στρατό και να ξαναχτίσει το bankroll του. Κατέληξε στη Γερμανία, όπου και αφιέρωσε το περισσότερό του χρόνο ‘δουλεύοντας’ ως… μαυραγορίτης! Έβγαλε δεκάδες χιλιάδες δολλάρια πουλώντας ρολόγια του Μίκι Μάους σε Ρώσους στρατιώτες, μαζί με άλλα εμπορεύματα. Έτσι, μάζεψε και πάλι χρήματα πριν , τελικά, απολυθεί από τον στρατό. Επιστρέφοντας στο Amarillo, o Slim άρχισε να ταξιδεύει στοιχηματίζοντας σε prop bets και παίζοντας πόκερ. Τον πρωτοσυνάντησα σε ένα τραπέζι πόκερ, σε μια μικρή πόλη έξω από το Χιούστον. Αφού μιλήσαμε με τον Slim και τον Bryan ‘Sailor’ Roberts, αποφασίσαμε να ‘συνεταιριστούμε’ στον κόσμο του πόκερ, μοιραζόμενοι τις νίκες και τις ήττες μας. Το κάναμε, ωθούμενοι από τους κινδύνους του να μας ληστέψουν ή να μας συλλάβουν. Ο Slim ήξερε πολλά περισσότερα για τους απατεώνες που θα συναντούσαμε, βοηθώντας μας να τους αποφύγουμε.

Μείναμε συνεργάτες για επτά χρόνια, ταξιδεύοντας σε όλες τις νότιες πολιτείες. Κυρίως, παίζαμε πόκερ, αλλά παίζαμε και μπιλιάρδο στο οποίο ο Slim έπαιζε με συμπαίκτη – συνήθως με μένα. Δεν ήμουν και κανένας φοβερός παίκτης, αλλά με τον Slim να μου μαθαίνει το παιχνίδι, συνήθως κερδίζαμε. Επίσης, παίξαμε μαζί σε γήπεδα γκολφ – συνήθως ήμουν ΄ζευγάρι’ στο παιχνίδι με τον μεγαλύτερο γιο του Slim, ‘Bunky’ Preston. Παίξαμε πολύ high-stakes γκολφ , και βγάλαμε πολλά χρήματα… πάντα όμως επιστρέφαμε στο πόκερ .

Η συνεργασία μας, στον χώρο του πόκερ, ήταν ‘θανατηφόρα’. Πάντα θεωρούσα τον Sailor Roberts ισάξιό μου. Το ήρεμο ταμπεραμέντο του μας έκανε ακόμα πιο ισχυρούς. Όχι μόνο είμασταν οι καλύτεροι παίκτες της εποχής μας, αφιερώναμε και πολλές ώρες παίζοντας διάφορα hands, υπολογίζοντας τις πιθανότητες που είχαμε για να κερδίσουμε. Σήμερα, ο οποιοσδηποτε με έναν υπολογιστή μπορεί να το κάνει… Εμείς όμως το κάναμε με χαρτί και μολύβι. Γιαυτό κυριαρχήσαμε στον κόσμο του πόκερ. Είχαμε γνώσεις που κανείς άλλος δεν είχε, γιατί δεν είχε αφιερώσει χρόνο στο να κάνει αυτό που κάναμε εμείς.

Ο κόσμος με ρωτάει πάντα αν ο Slim ήταν φοβερός παίκτης και αν ήταν τόσο καλός όσο εγώ και ο Sailor. Η απάντησή μου είναι όχι – όχι αρκετά, αλλά ήταν σίγουρα πολύ καλύτερος από τον μέσο παίκτη. Η κύρια συνεισφορά του στη συνεργασία μας ήταν πως οργάνωνε τα παιχνίδια, και έφερνε κόσμο στο τραπέζι μας. Ήταν πραγματικά ατρόμητος, δεν ντρεπόταν για τίποτα. Δυστυχώς, ήταν ψηλός και αδύνατος, και δε μπορούσε να παλέψει με κάποιον – όπως και ο Sailor Roberts. Έτσι, αναλάμβανα εγώ αυτό το ρόλο, όταν η κατάσταση ξέφευγε από τον έλεγχο. Τα φρύδια μου είναι γεμάτα σημάδια, εξαιτίας τους – αλλά είχαμε ζήσει φοβερές περιπέτειες και διασκεδάσαμε πολύ. Μας ληστέψανε υπό την απειλή όπλου τέσσερις φορές, μας συλλάβανε πολλές φορές – και ζήσαμε πολλές επικίνδυνες καταστάσεις. Γιατί συνεχίσαμε να το κάνουμε για 7 χρόνια; Απλά, γιατί αγαπούσαμε το πόκερ.

Τα prop bets του Slim ήταν απίστευτα. Κέρδισε τον Minnesota Fats στο μπιλιάρδο, παίζοντας με σκουπόξυλο αντί για στέκα! Κέρδισε τον πρωταθλητή του πινγκ πονγκ Bobby Riggs στο συγκεκριμένο παιχνίδι, παίζοντας μαζί του με τον όρο να επιλέξει ο ίδιος τις ρακέτες! Όταν ο Riggs δέχθηκε, ο Slim επέλεξε… σιδερένια τηγάνια για ρακέτες, με τις οποίες εξασκούταν για μήνες, και κέρδισε με χαρακτηριστική ευκολία!

Στοιχημάτισε ότι θα μπορουσε να ξεπεράσει ένα άλογο του ιπποδρόμου σε μία κούρσα  90 περίπου μέτρων. Έτρεξε για 45 μέτρα προς τα μπρος, μετά γύρισε προς τα πίσω και ξαναέτρεξε για τα ίδια 45 μέτρα! Δεν τον είχα δει ποτέ να χάνει ένα prop bet, όταν στοιχημάτιζε για πολλά χρήματα. Το γεγονός ότι κέρδισε 4 WSOP bracelets και αποτελέι μέλος πέντε ξεχωριστών “Hall of Fames” αποδεικνύουν τις ικανότητές του. Το πόκερ οφείλει πολλά στον Slim. Το έκανε αξιοσέβαστο στον κόσμο, όταν κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1972, καθώς βγήκε σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές λέγοντας τις ιστορίες του.

Πάντα μου άρεσε η ατάκα του “Δεν αναζητώ ποτέ κάποιο κορόιδο για να τον κερδίσω. Αναζητώ τον καλύτερο, και τον κάνω να μοιάζει κορόιδο”.

Αναπαύσου εν ειρήνη, Amarillo Slim…”